Een andere Minette Walters dan de eerdere boeken die ik gelezen heb (en dat zijn ze bijna allemaal) en toch ook weer onmiskenbaar een Minette Walters! Uitgangspunt is meer wat Conny Burns meemaakte, maar vooral ook wat er met haar gebeurde. Een onmiskenbare angst, en een gevecht tegen het ongeloof van de haar omringende wereld die twijfelt aan wat ze heeft meegemaakt.

De uiterst irritante Jess blijkt in feite de enige echte vriendin te zijn, maar Connie's moeder overtuigde haar er van dat een vriendschap "geven en nemen" is.. en dus ook dat je zaken moet accepteren waar je wellicht minder content mee bent.

Hoe overkom je jouw eigen angst? Vooral als je 3 etmalen naakt in een kooi hebt gezeten, geblindoekt, en vaak besnuffelt werd door grote honden? Wat doe je, als reporter in oorlogsgebieden, als je in 3 landen dezelfde moorden op onschuldige vrouwen ontdekt, waarbij de lokale overheden dit negeren omdat er meer oorlogsleed is? Een seriemoordenaar? Conny weet wie het is en welke verschillende namen hij gebruikt.

Ondanks haar anoniemiteit in een klein dorpje komt deze moordenaar achter haar adres en probeert haar te pakken, ten koste van Jess, Peter (de lokale huisarts die verliefd is op Jess) en Bertie. Uiteindelijk overleven ze de aanval, met uitzondering van Bertie. Maar opnieuw zoveel ongeloof bij de lokale politie over wat er werkelijk gebeurt is.

Naast deze hoofdlijn een prachtige nevenintrige over een dochter die haar moeder met opzet verwaarloosd door de verwarming en het water en de stroom uit te schakelen met alle vreselijke gevolgen van dien.

Je blijft wel met een vraag zitten. Toen het boek uit was wist je niet wat er met de seriemoordenaar.

En dan... is er een epiloog, die gelukkig een tip van de sluier oplicht!

Ik heb opnieuw genoten van dit fijne boek. Elke keer weer lees ik fanatiek door en dan is het zo jammer dat het boek uit is. Gelukkig heb ik nog een paar nieuwe boeken van haar in de kast staan, ik kan nog een paar weken vooruit.