Weer uitstekend geschreven

Moet een succesvol auteur nu blij zijn als zijn/haar hoofdpersoon zo populair wordt als Kay Scarpetta? Voor de uitgever en de lezer is het wel handig: de uitgever zet op de boeken dat het gaat om het nieuwe boek met ‘meneer/mevrouw X’ (Kay Scarpetta, Alex Delaware, Alex Cross, om er maar een paar te noemen) en de klant vraagt om een boek met die hoofdpersoon in de winkel. Groot nadeel lijkt mij dat je als auteur toch wilt dat je hoofdpersoon groeit en zich ontwikkeld. Dus moet de auteur, naast het bedenken van een plot voor het boek, zich ook nog bezighouden met de subplot over het persoonlijke leven van de hoofdpersoon. Als beide samenvallen, is dat natuurlijk nog interessanter voor de lezer… Dus dubbel werk voor die arme auteur. Hoewel, arme… het voordeel is natuurlijk wel dat je als auteur met een bekende en geliefde hoofdpersoon zeker bent van goede verkoopcijfers. Vergist u zich niet lezer, ik gun desbetreffende auteurs hun dikke bankrekening van harte! Schrijven is moeilijk. Als dat niet zo was, waren we allemaal bestseller-auteurs.

Waarom deze inleiding? Ook ik was vanaf het eerste moment bijzonder weg van de boeken van Patricia Cornwell, mede omdat ik haar hoofdpersoon Kay Scarpetta zo’n sympathieke figuur vind. Elk boek bracht weer een nieuwe verrassing, zowel in het ‘gewone’ verhaal als in het persoonlijke leven van Kay. Maar toen: toen schreef Patricia Cornwell Zwarte hoek en Het eindstation, die op elkaar volgen… Je kunt met goed fatsoen deze boeken niet in omgekeerde volgorde lezen, omdat je er anders niks van begrijpt. En nu, met Aasvlieg is er dan een derde deel… En ik heb het gevoel dat Patricia Cornwell zich op de een of andere manier gedwongen voelde om dit deel te schrijven. Gedurende een aantal boeken immers hebben we Kay zien groeien in haar verhouding met Benton Wesley. Toen hij het slachtoffer bleek van een wrede moord, snikte ik (figuurlijk) met haar mee. Ik denk dat meer lezers dat hebben gedaan. Verder leven wij al boeken lang mee met de liefde van Kay voor haar nichtje Lucy, die het ook niet altijd makkelijk heeft, en de liefde van Marino voor Kay, die zo prachtig vlak onder de oppervlakte ligt maar nooit direct wordt uitgesproken.

En in Aasvlieg blijkt dan plotseling dat sommige wendingen heel anders uitwerken dan je als onschuldige lezer zou mogen verwachten. Dit allemaal omdat het strikt nodig is dat Kay op bezoek gaat bij Jean-Baptiste Chardonne, die in de dodencel zit. Hij heeft nog lang niet alle informatie prijsgegeven die hij heeft, en via een ingewikkeld complot wil men dat Kay de sleutel is voor het oplossen van het geheim. Verder wordt in Aasvlieg de jacht op Jay Talley, tweelingbroer van Jean-Baptiste, voortgezet. Jay Talley heeft echter niet stilgezeten. Hij heeft in de tussentijd al weer aardig wat moorden gepleegd. En dan blijkt plotseling ook dat een moord van een jaar of acht geleden, in Baton Rouge, verband houdt met de hele zaak.

Hoewel het boek natuurlijk weer uitstekend geschreven is, en spannend maar toch gevoelig, kan ik me niet onttrekken aan het gevoel dat het verhaal te veel losse puzzelstukken bevat. Soms had ik echt moeite om de redenatie achter bepaalde acties te volgen. Daarom denk ik dat Patricia Cornwell pas in een later stadium besloten heeft om dit deel te schrijven. Helaas (moet ik bijna zeggen) wijst het eind van Aasvlieg er op dat er nog een deel komt, dat het verhaal nog niet af is. Ik hoop echter dat Patricia Cornwell daarna overgaat tot de orde van de dag, en weer een ‘gewone’ Kay Scarpetta thriller gaat schrijven. Eentje met een mooi afgerond verhaal, zonder die kunstmatig aandoende verrassingen.

O ja: een groot compliment voor vertaling en omslag. Beide zijn van hoge kwaliteit!