Terecht verfilmd

Vanaf 10 november 2011 draait in de bioscoop de film The Whistleblower, gebaseerd op dit indringende verhaal van Kathryn Bolkovac. Na het lezen van dit boek begrijp ik waarom het verfilmd is.

Kathryn Bolkovac is een veertigjarige gescheiden politieagente als ze in 1998 een advertentie leest van DynaCorp. Kom toch vooral bij de vredesmacht in Bosnië werken, is de boodschap. Ze zoeken ervaren en goed getrainde mensen om een jaar lang deel te nemen aan de vredesmacht van de VN en ze betalen zo'n beetje het dubbele van wat Kathryn op dat moment verdient. Op een keerpunt in haar leven neemt ze dan het besluit haar vaardigheden, vooral in forensisch onderzoek en het begeleiden van getraumatiseerde vrouwen, in dienst te stellen van dit nobele streven om de mensen in Bosnië te helpen hun leven na de oorlog weer op te bouwen. Slechts enkele jaren later is zij weer thuis, althans, ze woont tegenwoordig deels in Nederland. Haar nieuwe echtgenoot is een Nederlander die ze in Bosnië heeft leren kennen en behalve dat heeft zij eigenlijk niet veel van haar tijd daar overgehouden. Ja, veel ervaring en ja, ze heeft fantastische mensen leren kennen, zowel bij de VN-vredesmacht als in Bosnië zelf. Maar het feit dat zij een klokkenluider werd, heeft haar veel ellende, schaamte, financiële en persoonlijke problemen gebracht. Al vrij snel na haar aankomst in Bosnië merkt Kathryn namelijk dat de veelal hooggeplaatste VN-ambtenaren het met de wet niet zo nauw nemen. Sterker nog, ze nemen het ook niet nauw met de normale omgangsvormen. Waar Kathryn vecht om vrouwen en meisjes uit bordelen te halen om hen een nieuw menswaardig bestaan te geven, wandelen de mannen uit het gezelschap diezelfde bordelen vrolijk in en uit en maken zij gebruik van diezelfde meisjes. Kathryn kan het niet langer aanzien en trekt aan de bel. Dan begint er een lange periode waarin haar op alle mogelijke manieren het werken moeilijk tot onmogelijk wordt gemaakt. Gelukkig zet ze door en gesteund door een aantal mensen die wel het probleem inzien, sleept ze diverse mensen voor de rechter. Het geheel wordt bemoeilijkt door het feit dat DynaCorp een particulier bedrijf is, ingehuurd door de VN om te zorgen voor personeel.

Het is werkelijk schandalig om te lezen hoe er met mensen en ook met gemeenschapsgeld wordt omgegaan! Kathryn is een dappere vrouw en gelukkig heeft zij volledig de steun van haar man en haar drie inmiddels volwassen kinderen. De film zal hopelijk net zo'n diepe indruk achterlaten als het boek. Helaas laat wel hier en daar de redactie enigszins te wensen over.