Een heftig boek

Stuart MacBride’s eersteling, Cold Granite (in Nederland: Steenkoud) gooide internationaal direct hoge ogen en zijn tweede boek Dying Light (in Nederland: Doodkalm) deed hier niet voor onder. Met Vers bloed heeft MacBride nu voor de derde keer op rij een ijzersterke thriller neergezet.
In Vers bloed draait het verhaal opnieuw om Logan MacRae en zijn vriendin Jackie Watson. Ze worden deze keer geconfronteerd met de akelige dood van een jongeman die alleen uit was op een avondje seksuele ontspanning. Jackie zelf heeft iets volstrekt anders aan haar hoofd, omdat zij is aangevallen door een man die al verdacht werd van diverse akelige verkrachtingen. Helaas gelooft bijna niemand dat deze man schuldig is, want hij heeft een ijzersterk alibi én hij is een bekende topsporter. Logan op zijn beurt worstelt verder nog met de zaak van een oude man die neergestoken is door een jonge knaap, die kans ziet om de politie uit handen te blijven.
Uiteindelijk hebben deze drie zaken toch iets gemeenschappelijk, maar wat dat is, dat is op het eerste gezicht bepaald niet duidelijk. De relatie tussen Logan en Jackie komt onder zware druk te staan.
MacBride zet zijn triomftocht als auteur voort! Op knappe wijze weet hij drie verhaallijnen bij elkaar te schrijven. De dood van de jongeman brengt Logan op plaatsen waar hij normaliter niet graag zou komen. Hij maakt kennis met mensen die het prettig vinden om elkaar pijn te doen om daar seksuele bevrediging uit te halen. Gelukkig – maar soms ook niet zo handig – krijgt hij daarbij hulp van zijn collega Rickards, die óók blijkt van dit soort dingen te houden. Hij kan Logan van informatie voorzien die van groot belang is. Grapje tussendoor: MacBride heeft deze Rickards vernoemd naar een goede vriend van hem: de John Rickards van Burial Ground…
Vers bloed is een heftig boek. Logan krijgt het vreselijk moeilijk als hij zowel voor DI Insch als DI Steel moet werken, en bovendien bekruipt hem de gedachte dat Jackie wel eens vreemd zou kunnen gaan. De zaken waarin hij verwikkeld is, maken het er niet makkelijker op, omdat hij geconfronteerd wordt met een vorm van ‘liefde’ die totaal anders is dan zijn eigen ideeën hierover. Zowel Logan als Jackie worden in Vers bloed nog meer uitgediept en krijgen nog meer een ‘eigen gezicht’ zodat de lezer goed mee kan leven met wat er allemaal met hen gebeurt.
MacBride poneert in dit verhaal ook enkele grote vraagstukken: Wanneer is een moord een moord? Is het moord als iemand overlijdt bij een seksspelletje? Wanneer moet je een kind opsluiten en wanneer niet? Is het kind ‘zomaar’ agressief geworden of is er meer aan de hand? Moet je een beroemde verdachte op dezelfde manier behandelen als een onbekende persoon?
MacBride weet op alle vragen een aanvaardbaar antwoord te geven, terwijl er toch ruimte is voor de lezer om een eigen mening te blijven houden. Sommige scènes in dit verhaal zijn knap heftig maar MacBride ziet kans om nergens grof of schokkend te worden. En natuurlijk is het verhaal voorzien van de nodige onverwachte plotwendingen én een ontknoping met een staartje. Een absolute topper.