Diana van Hal is een blijvertje. Gelukkig maar!!!!

Toen Diana van Hal, aan het einde van 2015, haar eerste boek uit bracht, kon ze niet vermoeden dat De Verzamelaar met zoveel lof zou worden ontvangen. Dat is natuurlijk heel mooi voor een beginnend schrijfster, maar schept ook verplichtingen. En de voornaamste verplichting is dan ook of het niveau van het eerste boek kan worden vastgehouden.
Na het lezen van Bloeden zal je, het tweede boek van Diana, is het oordeel dat voor het grootste deel zij de verwachtingen kan waarmaken.
Als Michael en Lindsey hun nieuwe printer aansluiten wordt er spontaan een foto geprint van een man die vreselijk is verminkt. Het team van Spencer Bennett staat voor een raadsel waar de foto is genomen en wie deze man is. Langzaam maar zeker achterhalen ze de plaats delict en gaat het onderzoek naar deze barbaarse moord van start. Naast deze zaak loopt ook Bennet’s samenwerking met zijn partner niet goed en heeft hij de relatie met Jennifer Rowley op een heel laag pitje gezet. Jennifer heeft zo haar eigen problemen. Naast het onderzoek naar haar drie jaar geleden verdwenen vriend, heeft zij het idee dat ze wordt lastig gevallen door een stalker. Door deze ontwikkelingen loopt het onderzoek naar de gruwelijke moorden niet echt soepel.
Diana van Hal is het pseudoniem voor de Nederlandse schrijfster Diana Ruwaard. Zij is werkzaam op een medisch laboratorium en daar maakt ze handig gebruik van.
Het verhaal wordt als een Bennet en Rowley mysterie aangeschreven en was dit in het eerste boek zeker het geval, daar lopen de verhaallijnen in Bloeden zal je! wat meer uit elkaar. Dat hoeft op zich geen beletsel te zijn voor een goed lopend verhaal.
De eerste verhaallijn is die over de barbaarse moorden, die het team van Bennett probeert op te lossen. Dit is de hoofdmoot van het boek en heeft een hele goede opbouw van spanning en wendingen. Vooral het werk achter de schermen wordt heel goed belicht, zoals het achterhalen van netwerken en het laboratoriumwerk. Wat goed naar voren komt is de spanning tussen Bennett en zijn partner.
Wat minder goed uitgewerkt is de tweede verhaallijn, waar Jennifer Rowley vooral te maken heeft met privé bedreigingen. Het duurt net even te lang voordat de spanning in deze lijn toeslaat. Er zijn wel ontwikkelingen, maar het wordt niet helemaal duidelijk waar dit toe leid. Tot aan het einde van het boek de verhaallijn ook zijn spanning en plotwending terug krijgt. Hierdoor lijkt juist deze wending een opmaat voor een derde boek.
Zonder het De Verzamelaar gelezen te hebben is het wat lastiger om in het verhaal te komen. De hoofdpersonages zijn eerder al vorm gegeven en dat neemt Diana geolied over in het tweede deel, maar omdat deze personages ook in Bloeden zal je, duidelijk worden neergezet kan dat geen bezwaar zijn om het verhaal niet goed te kunnen volgen.
Diana van Hal heeft een prettige manier van schrijven. Korte hoofdstukken en geen overbodige poespas, waardoor de vaart er goed in blijft en het is duidelijk dat ze weet waarover ze schrijft en dat weet ze fijntjes over te brengen.
Diana van Hal heeft met Bloeden zal je een goed vervolg op De Verzamelaar geschreven en is zeker een blijvertje. Gelukkig maar!!!!