Melinda Salisbury – De vergiftigde gave

Melinda Salisbury is in de jaren tachtig van de vorige eeuw geboren (klinkt oud, niet?). Ze dacht als kind dat Roald Dahl’s Matilda, haar biografie was, wat nog verstrekt werd doordat haar opa haar consequent Matilda noemde. Helaas heeft dat nooit tot telekinetische krachten geleid, al probeert ze het nog wel regelmatig. Als je denkt dat je Matilda bent, dan ben je haast wel gedoemd om te gaan schrijven. Hoewel… gedoemd? Misschien is voorbestemd wel een betere term.
Alleen mag je je afvragen of het schrijven dan werkelijk wel iets wordt. Toegegeven… je debuut wordt voor de YA Book Prize Best Young Adult genomineerd en nog een aantal andere prijzen meer, maar won er geen. En dat is volgens mij niet zo heel vreemd, want mij kon het verhaal ook maar bij tijd en wijle boeien. Het behoord Young Adult Fantasy te heten, maar het fantasy deel is vrij zwak. Alleen de landen, de plaats van handeling dus, de koninkrijken Lormere en Tregelië zijn eigenlijk de enige link naar een fantasyomgeving. Of je moet natuurlijk alchemisten en hun drankjes meerekenen.
Maar goed… Twylla is uitverkoren omdat haar moeder een Zondeneter is. Als iemand sterft wordt op haar kist een maaltijd (Het Maal) geserveerd en worden de zonden van de overledene symbolisch opgegeten en kan die veilig en zondeloos naar een volgend leven. Twylla is de incarnatie van de godin Daunen en krijgt het vergif van de dageraadschade te drinken zodat ze zelf giftig is en niemand haar aan durft te raken. Als ze dat wel doen, dan sterven ze binnen enkele seconden nadat ze haar aangeraakt hebben. Alleen het Koninklijke gezin is immuun voor haar vergif. Twylla is de officiële executeur na het koninkrijk Lormere, wat een zware taak is voor een jong meisje. Ze zit er dan ook nogal mee om de executies uit te voeren. Door haar gave, de incarnatie van de Godin Daunen, is ze voorbestemd om met de kroonprins te trouwen en voor de voortzetting van de Koninklijke familie te zorgen.
Maar Twylla is niet verliefd op de kroonprins, maar op haar wachter Lief die al haar wensen inwilligt en haar begeleid en bewaakt bij alles wat ze doet. Hij staat in met zijn leven voor haar en haar liefde voor hem wordt door haar beantwoord.
Maar alles lijkt niet wat het is en de paleisintriges vliegen je om de oren. Later blijken nieuwe waarheden ook weer een leugens te zijn. Zo word Twylla, maar ook de lezer, steeds weer op een verkeerd been gezet.
Zoals gezegd… bij tijd en wijle is het beste wel spannend en interessant, maar dan zakt het verhaal weer in en is het niets dan saaiheid wat de klok slaat. De 347 pagina’s zouden best een kwart korter kunnen zijn. Dat zou de leesbaarheid behoorlijk ten goede komen denk ik. Ook de steeds veranderende situatie is op den duur vermoeiend en ik was best wel blij dat ik aan het, niet bijster interessante, einde was. Een duidelijke open deur, zonder cliffhanger, naar een volgend deel.
Op de omslag staat dat dit een Fantasy trilogie is. Inmiddels zijn er al drie delen in Engeland verschenen, inclusief een korte prequel, maar ook een vierde deel is al aangekondigd. Kwestie van uitmelken? Ik weet het niet. We zullen zien of Clavis de volgende delen ook zal vertalen. Of ik die zal lezen valt nog te bezien. Wel een mooie omslag overigens.

Jos Lexmond