Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Toevluchtsoord – Anthonie Holslag

jos Lexmond 14 april 2017
Normaal gesproken doet Paul van Leeuwenkamp de recensies van de Nederlandse schrijvers, maar omdat hij dit keer geen tijd had, kreeg ik dit keer de eer Toevluchtsoord te recenseren. Ik had nog nooit iets van Anthonie Holslag gelezen en ik moet zeggen dat het meer dan meegevallen is. Heerlijk formaat trouwens om te lezen. Het heeft het aantal pagina’s en, min of meer, de grootte van de pockets uit de jaren tachtig, en dat is een verademing met die polsenbrekers van tegenwoordig. Natuurlijk is dit van ondergeschikt belang, maar ik vond het toch wel eens leuk om te vermelden. Lekker zo’n boek. Je bent er zo doorheen. Dus geen twee weken met een zware pil van zevenhonderd pagina’s op schoot, maar gewoon lekker er in een paar avonden doorheen. Dat moest meer gebeuren.
Nu… het verhaal. Ik heb een tijdje getwijfeld in welke categorie ik het zou plaatsen. Geen psychologische thriller wat pontificaal op de omslag vermeld staat, maar het zou sciencefiction, horror of misschien zelfs wel futuristisch kunnen zijn, alhoewel ik sciencefiction en horror logischer vond. Het is dus horror geworden, want dat was toch wel het grootst aanwezige element, ofschoon de pandemie een wetenschappelijk oorzaak heeft. Overigens begrijp ik de duiding psychologische thriller wel. Het is handig als dit werk zijn weg vind in een breder publiek als het gebruikelijke genre publiek.
Het verhaal gaat over een vriendengroep van zeven mensen die al sinds hun middelbare schooltijd in een blokhut in de Adirondackgebergte in de staat New York elk jaar, in een weekend, hun verloren jeugd terugvinden en zich weer even in de gouden onbezorgde jaren wanen. Sinds de middelbare school zijn ze allen hun eigen weg gegaan en hebben ze allen hun eigen littekens van het leven opgelopen. De een meer dan de ander, maar altijd konden ze eens per jaar terug naar de hut. Ze komen allen uitgebreid aan bod met hun levensverhaal en je leert elk lid van de groep goed kennen met hun eigen beperkingen en dromen die wel en niet uitgekomen zijn. Elkeen heeft zijn eigen rugzakje en probeert daarmee te dealen. Maar kan dit jaar het rugzakje wel achtergelaten worden. Terwijl de vriendengroep naar de blokhut trekken veranderd een wereldwijde pandemie de wereld die ze alleen maar waar kunnen nemen vanuit een wrakke televisie. Zijn de beelden echt? Stort de wereld die ze kennen op dit moment in. Een paar uur geleden was de wereld nog zoals ze hem altijd al kenden. Zijn hun kinderen veilig? Wat moeten ze doen. Alles negeren en gewoon hun jeugd terugvinden en de wereld de wereld laten. Een zorg voor later als ze terugkeren na hun weekend naar memory lane.
Het is een boeiend proces waarin de zeven mensen zich in bevinden. De dilemma’s die ontstaan tijdens dit weekend en ook hoe ze wanhopig proberen hun jeugd terug te vinden terwijl dat door de gebeurtenissen, die ze maar ten dele meekrijgen, welhaast onmogelijk is. Het is ook een verhaal tegen een achtergrond van een wereld die in elkaar stort op een manier als in ‘The Walking Dead’, maar met een twist en extra’s. Wat mij betreft een aanrader die naar meer smaakt. Prima initiatief ook van Quasis die, buiten de Splinters om, meer van dit soort projecten van mij aan mag gaan. Ik kijk hoopvol naar de toekomst. Een dingetje nog dat me opviel: er is een auto was van Amerikaanse makelaardij op pagina11. Een foutje dat jammerlijk door de screening gevallen is. Wel begrijpelijk overigens en alleen een kniesoor (als ik ) die daar op let.

Jos Lexmond

Reageer op deze recensie

Meer recensies van jos Lexmond