Beklemmend realistisch,maar geen thriller

Het gezin Van Baerle lijkt een voorbeeldgezin. Anthonie, Romée en hun drie kinderen wonen in hun droomvilla met zwembad. Hij heeft een eigen bedrijf, is communicatiespecialist en zij is yogalerares. Wat kun je je nog meer wensen denk je dan. Maar schijn bedriegt, want er zijn al barstjes in het volmaakte plaatje.
Nadat Romée tijdens een schoolreünie weer in contact komt met haar jeugdliefde Jelle, laait een allesoverheersende jaloezie op bij Anthonie, waardoor hij zelfs een potentiële dreiging in zijn eigen broer ziet. In plaats van erover te praten met haar, gedraagt hij zich steeds stugger, en werkt niet echt mee aan de door Romée voorgestelde relatietherapie. Ondertussen vreet de jaloezie zodanig aan hem, dat hij, geheel tegen zijn natuur in, vals naar haar uithaalt. Dit zou bij haar alarmbellen moeten doen rinkelen, maar ze probeert haar gezin bijeen te houden. Totdat het niet meer gaat, de maat voor haar vol is en een tijdje weg wil, op haarzelf wonen, nadenken over alles.
Dit maakt hem gek van radeloosheid en dan komt het onvermijdelijke moment dat hij beseft dat het niet meer helemaal helder is in zijn hoofd. In een vlaag van waanzin vermoord hij Romée. Hun familie en vrienden zijn compleet verbijsterd en hun ongeloof is groot.

Corine Harman heeft met "een vlaag van waanzin" een angstwekkend realistisch boek afgeleverd
Ze zoomt heel dicht in op de mensen, en doordat ze Anthonie vanuit de ik-vorm aan het woord laat, volg je zijn gedachtekronkels heel direct. Hartman heeft dit bijzonder indringend beschreven.
Ondanks dat door de achterflaptekst al duidelijk was wat er ging komen, schrok ik toch van de manier waarop. Het kwam met een schok binnen toen bij hem de stoppen volledig doorsloegen en hij in een vlaag van waanzin Romée vermoordde. Maar is er nog steeds sprake van een vlaag van waanzin wanneer hij zijn gruweldaad onderbreekt, zijn dochter naar de buurvrouw brengt en terugkomt om zijn 'klus' af te maken?

Hartman heeft het zo knap beschreven dat oordelen niet aan de orde is en laat in dit verhaal zien dat het bij zo'n familiedrama veel genuanceerder ligt dan je in eerste instantie zou aannemen.
Toch heb ik ook wel wat kritiek, Ik vind het namelijk geen thriller, daarvoor is er veel te weinig spanning, het psychologisch deel komt wat beter uit de verf maar ook hier onderscheidt het zich niet echt, kortom ik vind het een prachtig boek om te lezen, maar beoordeeld als thriller (want dat zou het moeten zijn volgens de uitgever) kom ik toch niet verder dan drie sterren.

Spanning: 1*
Plot: 4****
Leesplezier: 4 ****
Schrijfstijl: 4 ****
Originaliteit: 2 **
Psychologie: 2**