Absurde Tarrantino-achtige setting

Mo Hayder schreef kort na haar succes van de eerste boeken rond Jack Caffery dat ze wel klaar was met Jack Caffery en ze zich ging richten op iets anders. Tokio is een prachtig voorbeeld.
Helaas, ook deze dame is op haar schreden teruggekomen, mogelijk onder druk van de uitgever en/of agent en schrijft eigenlijk alleen nog maar boeken rond Jack Caffery. Dit boek is wel afwijkend van eerder werk en is in een setting geschreven die wel wat weg heeft van het absurde in de films van Quentin Tarrantino. Je merkt dat de dame echt wel kan schrijven, maar volgens mij snakt ze echt naar het afscheid nemen van haar hoofdpersonage, en mist ze de echte passie om maar weer iets op papier te zetten rond (zoals zo vaak) de uitgemolken seriepersonage.
Jammer.