Door verschillende verhaallijnen blijf je geboeid puzzelen

Met de cover wordt direct het gevoel opgewekt dat je alleen op de wereld bent, wat goed past bij de titel maar ook abij het verhaal dat toch ook een zeker eenzaamheid weergeeft. De tekst op de achterflap is intrigerend, zonder teveel weg te geven. Het plot van Ik reis alleen zit goed in elkaar en neemt je als lezer mee op een trip zonder dat je direct de eindbestemming weet. Steeds weer opnieuw laat Bjørk puzzelstukjes los waar zowel het team als de lezer mee aan de slag kunnen om de plotpuzzel te leggen. Meerdere malen weet hij de spanning op te voeren door verschillende cliffhangers die prikkelend zijn en zorgen dat je wil blijven lezen. Door het gebruik van perspectiefwisselingen krijg je een 3-D beeld van het team en hun individuele sterke kanten maar ook op het plaatje dat uiteindelijk gemaakt moet worden. Ook de verschillende verhaallijnen zorgen ervoor dat je als lezer geïnteresseerd blijft hoe dingen in elkaar steken, maar zijn er tevens de oorzaak van dat Samuel Bjørk je regelmatig op het verkeerde been weet te zetten. De twee hoofdpersonages in dit eerste deel zijn Holger Munch, de teamleider die vooral op zijn eigen wijze werkt, zich weinig aantrekt van autoriteit en door het vuur gaat voor zijn team en de andere mensen om hem heen, en Mia Kruger, een jonge, nu depressieve vrouw die zeer getalenteerd is voor het begrijpen van hoe dingen in het brein van criminele werken en met een enorme drive om het goede te doen. Doordat Bjørk ook gebruik maakt van sprongen naar het verleden krijg je een beter zicht op hoe Munch en Kruger op hun huidige positie zijn gekomen en wat hen een goed duo maakt. Zowel hun sterke als zwakkere kanten komen aan bod, waardoor zij gaan leven en menig lezer zullen weten te binden aan de andere boeken die nog over hen gaan verschijnen. Dit debuut is voor een thrillerlezer een absolute aanrader.