Degelijke fanfictie waar de Minecraft-leek ook wat aan heeft

Stan komt als nieuwe Minecraftspeler terecht op de Elementia-server. Hij arriveert net op het moment dat de koning op het punt staat een wet af te kondigen die alle nieuwe spelers uit de hoofdstad verbant. Deze wet volgt op een andere omstreden wet die het spelers die worden gedood onmogelijk maakt terug te keren op de server. Hierdoor verkeert Stan zonder het te weten onmiddellijk in gevaar. Al snel komt hij enkele andere nieuwelingen tegen die samen met hem naar Adoria trekken, een stad waar nieuwelingen de kneepjes van het spel kunnen leren. Wanneer één van de bewoners van Adoria om het leven wordt gebracht, raakt Stan samen met Charlie en Kat betrokken in de strijd tegen de koning.  

Dit eerste deel van ‘Strijd om Elementia’ (8+) is geschreven door de jonge Amerikaanse auteur Sean Fay Wolfe. Zelf is hij een fervent gamer en houdt ervan om te programmeren. Wolfe bracht Het recht van de sterkste op zeventienjarige leeftijd uit en schreef ondertussen ook al twee nieuwe delen die draaien rond Stan en het koninkrijk Elementia. In zijn dankwoord zegt Wolfe veel hulp te hebben gekregen van zijn ouders en vrienden bij het ontwikkelen van zijn verhaal. Ondanks het feit dat hij zelf aangeeft de genoemde mensen veel verschuldigd te zijn, heeft hij op zo’n jonge leeftijd met dit boek wel een krachttoer geleverd.  

In wezen is ‘Strijd om Elementia’ fanfictie met betrekking tot het immens populaire online spel Minecraft waarin er door verschillende vierkante soorten blokken te breken of te stapelen allerlei dingen kunnen worden gecreëerd. Bovendien wordt het spel bevolkt door allerlei vriendelijke en onvriendelijke wezens en heb je als speler nood aan voedsel en nuttige voorwerpen om verder te raken.  

In het boek gaat het net zo. Stan, Kat en Charlie krijgen te maken met zowel vrienden als vijanden. Ze moeten al snel leren hoe ze moeten vechten om de wezens en andere belagers te snel af te zijn. Spelers van Minecraft zullen de uit pixels bestaande wereld waarin de hoofpersonages op pad moeten zeker herkenbaar vinden en zich meteen een voorstelling kunnen maken van de endermannen, spinberijders en NPC-dorpen. Voor andere lezers is het even wennen. Ook het idee dat de personages in een spel zitten, zich daarvan bewust zijn, maar er nergens een connectie wordt gelegd naar de zogenaamde realiteit is een beetje vreemd.  

Wat maakt dit boek voor de niet-Minecraftspeler toch de moeite? Ondanks het feit dat Wolfe voor zijn verhaal een bestaande virtuele wereld gekozen heeft, waardoor hij zich aan een aantal spelregels moet houden, heeft hij een vrij sterke plot uitgedacht. De strijd die Stan en zijn vrienden voeren tegen de onderdrukking door Koning Kev zit mooi in elkaar. Het verhaal heeft vaart, de actie volgt elkaar in een razend tempo op, er zijn de nodige intriges en de personages zijn menselijk genoeg om er sympathie voor te voelen.  

Met haast 500 pagina’s is het wel een dikke pil, maar na een paar hoofdstukken verdwijnt het onwerkelijke gevoel dat de initiële beschrijving van de gamewereld oproept en is het gemakkelijk om betrokken te raken bij de avonturen van Stan en co.  

Hopelijk is auteur Sean Fay Wolfe erin geslaagd om in zijn andere boeken de sterktes van zijn verhaal verder te benadrukken en is dit eerste deel het zwakkere broertje, want dan belooft het een boeiende reeks te worden.