Jaap is geen hoogvlieger

Jaap blinkt niet uit in iets en heeft nog nooit een prijs gewonnen. Op een dag krijgt hij een brief en zijn mama vertelt hem dat hij de winnaar is van een wedstrijd. Iedereen feliciteert hem en hij krijgt cadeaus. Jaap is echter helemaal niet blij, want hij heeft niets gedaan om de prijs te verdienen. Hij bedenkt dat de echte winnaar vast heel kwaad op hem moet zijn en wordt zelfs een beetje ziek van die gedachte. Hij wil zo graag van die prijs af.  

Jaap won een prijs is een samenwerking tussen auteur Imme Dros en haar echtgenoot illustrator Harrie Geelen. Het paar maakte al vele boeken samen en kreeg in 2016 nog de Zilveren Griffel voor Tijs en de eenhoorn, een boek met in de hoofdrol een jongetje dat wat betreft uiterlijk verdacht veel wegheeft van Jaap.    

Het jongetje Jaap is best een sympathiek personage. Zijn zorgen zijn groot en duidelijk te voelen. Jaap vindt dat hij geen prijs heeft verdiend en is bang dat de echte winnaar zich door hem bestolen voelt. Hij haast zich van school naar huis en durft haast niet meer buiten te komen. Het zijn herkenbare gevoelens en dat wakkert de inleving aan.    

Imme Dros kan heerlijk schrijven en houdt wat betreft woordgebruik goed rekening met haar doelpubliek (4+). De tekst is beperkt tot een achttal regels per bladzijde en niet nodeloos gecompliceerd. Tekeningen en tekst zijn van elkaar gescheiden door de nodige witruimte en de letters zijn behoorlijk groot. Het is gemakkelijk voor te lezen en ook voor beginnende lezers haalbare kaart.    

Toch loopt er ook het één en ander niet goed in de uitwerking van het verhaal. Het idee achter het verhaal is prima. Jaap wint een prijs, maar beseft dat dit eigenlijk niet kan en maakt zich zorgen. Waar het mis gaat is bij de uitwerking. Loterijbrieven die zeggen dat iemand kans maakt op een prijs, worden amper meer verstuurd, voor zulke zaken hebben we tegenwoordig pop-upadvertenties op internet en als zo’n brieven nog wel worden verzonden, gebeurt dat in de regel niet naar jonge kinderen. Het lijkt alsof bij de uitwerking van de plot de tijd voor Imme Dros is blijven stilstaan en ze er niet aan heeft gedacht dat dit concept volledig voorbijgaat aan kinderen van deze tijd.    

De illustraties zijn kleurrijk en een beetje naïef, maar ze zijn vooral erg druk. Dit leidt de aandacht af van het verhaal. Verder zijn ze niet consequent wat betreft stijl en is de kwaliteit erg verschillend. Op de ene tekening zijn de contouren dik zwart omlijnd en op de volgende plots niet meer. Er is een pagina waarop Jaap zowel blond haar als rood haar heeft en zijn huidskleur varieert van prent tot prent van ziekelijk geel, gezond blozend tot grijs. Er bestaat geen twijfel over dat Harrie Geelen een goede illustrator is, dat hebben boeken als Bijna Jarig, Het Boeboek en Zoveel als de wereld hou ik van jou meer dan bewezen, maar hier laat hij toch een steekje vallen. De illustraties zijn goed bedoeld, maar door de onregelmatigheden komen ze niet tot hun recht.    

Jaap won een prijs heeft helaas niet de kwaliteit die andere boeken van Imme Dros en Harrie Geelen bezitten. Het is een aardig verteld verhaal, dat wel, en het is goed voor een kort momentje leesplezier. Daar blijft het echter bij. Het is niet meer dan dat.