Een boek dat grote gevoelens niet schuwt

Sofia gaat bij oma logeren terwijl mama en papa naar de Ardennen gaan. Ze zijn dol op elkaar en hebben het erg gezellig. Samen bereiden oma en Sofia het kerstfeest voor en zorgen voor een verrassing. Mama is echter niet gerust, oma vergeet wel erg veel de laatste tijd. Zal ze aan de kalkoen denken en de gestoofde peertjes? Oma doet ook zo’n rare dingen de laatste tijd. Sofia vindt het allemaal niet erg. Ze houdt wel van oud en rommelig, net zoals oma.  

In Oma’s rommelkamer vertelt Bette Westera het verhaal van een oma die zo vergeetachtig wordt dat het steeds moeilijker is om nog alleen te blijven wonen. Ze vertelt vanuit kleindochter Sofia en dat maakt de situaties herkenbaar voor de lezertjes. Het boek maakt een zwaar thema behapbaar. Westera gebruikt humor en schetst een mooi beeld van de relatie tussen Sofia en haar oma. Ze schuwt echter ook het verdriet van oma niet en de bezorgdheid van de omgeving.  

Het boek is best lijvig en bevat veel tekst. Elk hoofdstuk is een tiental bladzijden lang en voorzien van één grote en een wat kleinere prent. Het is een echt leesboek, maar de zinnen zijn eenvoudig, waardoor het prima zelfstandig te lezen is (8+). Voorlezen kan natuurlijk ook. Oma’s rommelkamer in één keer uitlezen, zal waarschijnlijk niet gebeuren. Het is het soort boek waarvan je een hoofdstukje even laten bezinken en dan weer verdergaat. Westera weet haar lezers meer dan eens glimlach te ontlokken én wellicht ook een traantje.     

Auteur Bette Westera won al meerdere Griffels. Pas kreeg ze nog een Vlag & Wimpel van de Griffeljury 2016 voor In een slootje ben ik een bootje, waarin voorwerpen vertellen wat ze zijn. Het is een boek met grappige versjes om samen te lezen en te raden. Op haar website stelt Bette zich aan iedereen voor aan de hand van leuke verhaaltjes over haar familie en zichzelf. In het verhaal over tante Trees zitten een aantal elementen die ook in Oma’s rommelkamer verwerkt zijn.  

Joanne Lew-Vriethoff heeft leuke illustraties gemaakt die het verhaal uitstekend aanvullen. Sofia is getekend als een sprietig, roodharig meisje en trekt op alle illustraties automatisch de aandacht naar zich toe. De achtergrond geeft de illustratrice vaak in eenvoudige contouren weer. Het kleurgebruik is overwegend vrolijk, maar Lew-Vriethoff weet ook verdriet en troost op een knappe manier vast te leggen. Lew-Vriethoff, die in Los Angeles opgroeide en nu in Amsterdam woont, won meerdere prijzen voor haar werk. Vorig jaar kreeg ze nog de Mom's Choice Award en kwam ze als winnaar uit de bus bij de IBPA Benjamin Franklin Awards. Ze illustreert zowel Engelstalige als Nederlandstalige boeken. Ze maakte ook de tekeningen voor Zeg maar tegen de juf dat ik wat later kom van Bette Westera.  

Oma’s rommelkamer is een knap verhaal dat bol staat van emoties. Toch is het geen al te zware rollercoaster, want Westera gaat subtiel om met de hevige gevoelens van oma en Sofia en dat zorgt voor diepgang. Het boek is een aanrader voor alle jonge lezers die op zoek zijn naar een verhaal dat hen kan raken.