Lezersrecensie
"Liefste Ida, voor zulke aardse dingen heb ik geen tijd. En we moeten de mensen durven te vergeven"
Ida maakt een kind met Nico: David.
Waarschijnlijk werd Ida fel aangetrokken door de zin voor avontuur van de fantasierijke Nico, hij lijkt wel de perfecte vader, met veel zin voor fantasie en avontuur ….maar zoals dikwijls, als er een kindje komt, maakt de zin voor avontuur bij mama's soms plaats voor verantwoordelijkheidszin.
De veranderingen in het leven van deze twee ouders zorgen ervoor dat zowel ouders als kind in een eigen fantasiewereld gaan leven. Vader en zoon gaan dikwijls samen op stap, want waar kun je daar beter aan toegeven dan per trein op reis naar een andere wereld in een ander land ??? Maar zoals dikwijls : niets is wat het lijkt ….
Moeder is veel ziek en verdwijnt in een slaapvlucht als haar gezin op stap gaat en haar thuis achterlaat. Vader kan zijn fantasieën uitleven, ver van huis. En de treinrit geeft het kind zeker vaak het gevoel speciaal te zijn.
Alhoewel vader Sarah inschakelt om zijn zoon op te vangen, wordt David heel vaak aan z'n lot overgelaten en vindt hij zelf antwoorden op z'n levensbelangrijke vragen.
In het museum wacht David op de terugkeer van zijn vader, op het terugkeren naar huis, terugkeren naar het verleden, David kan er misschien terugkeren naar het begin ......
De herkenningspunten uit een eigen verleden, wij hebben allemaal ouders, kennen ook veel andere ouders, dikwijls zijn we ook ouders én we zijn allemaal kind geweest !
Een verrassende geschiedenis, helemaal op zijn plaats in het museum ….
Waarschijnlijk werd Ida fel aangetrokken door de zin voor avontuur van de fantasierijke Nico, hij lijkt wel de perfecte vader, met veel zin voor fantasie en avontuur ….maar zoals dikwijls, als er een kindje komt, maakt de zin voor avontuur bij mama's soms plaats voor verantwoordelijkheidszin.
De veranderingen in het leven van deze twee ouders zorgen ervoor dat zowel ouders als kind in een eigen fantasiewereld gaan leven. Vader en zoon gaan dikwijls samen op stap, want waar kun je daar beter aan toegeven dan per trein op reis naar een andere wereld in een ander land ??? Maar zoals dikwijls : niets is wat het lijkt ….
Moeder is veel ziek en verdwijnt in een slaapvlucht als haar gezin op stap gaat en haar thuis achterlaat. Vader kan zijn fantasieën uitleven, ver van huis. En de treinrit geeft het kind zeker vaak het gevoel speciaal te zijn.
Alhoewel vader Sarah inschakelt om zijn zoon op te vangen, wordt David heel vaak aan z'n lot overgelaten en vindt hij zelf antwoorden op z'n levensbelangrijke vragen.
In het museum wacht David op de terugkeer van zijn vader, op het terugkeren naar huis, terugkeren naar het verleden, David kan er misschien terugkeren naar het begin ......
De herkenningspunten uit een eigen verleden, wij hebben allemaal ouders, kennen ook veel andere ouders, dikwijls zijn we ook ouders én we zijn allemaal kind geweest !
Een verrassende geschiedenis, helemaal op zijn plaats in het museum ….
4
Reageer op deze recensie
Meer recensies van kite
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
