De spanning druipt van de pagina’s!

Sommige mensen worden advocaat, slager of dokter. Francis Ackerman jr. niet. Hij is een roofdier, een moordenaar die van spelletjes houdt. Hij vermoordt zijn slachtoffers nooit onverwacht of zonder waarschuwing. Ze mogen een spelletje met hem spelen. De verliezer sterft, de winnaar gaat vrijuit. Francis Ackerman jr. heeft nog nooit verloren. Francis Ackerman jr. is een beest zonder wroeging of mededogen. De verpersoonlijking van de duivel…

Meer ga ik niet vertellen over het boek. Je moet het zelf maar lezen en ontdekken, dat verdient deze schitterende thriller. Als je durft tenminste, want de spanning druipt van de pagina’s.

Om toch een tipje van de sluier op te lichten zal ik je vertellen hoe het boek Ik ben de nacht van Ethan Cross begint: als man/vader door een moordenaar gedwongen worden te moeten kiezen tussen het leven van echtgenote of kind. En zelf de trekker moeten overhalen. Een verschrikkelijke keuze. Een onmogelijke keuze. Met dit dilemma opent het boek. En het zet dadelijk de toon van deze bloeddorstige thriller.

Maar het boek is meer dan zomaar weer een zoveelste thriller op rij. Het boek is even spannend als verrassend, met plotwendingen die je van je stoel blazen. Het is een verhaal over de strijd tussen goed en kwaad en over hoe bepaalde gebeurtenissen in het verleden een stempel op je denken en handelen kunnen drukken. Dat je nooit echt je verleden kan ontvluchten, hoe hard je ook probeert. En is al het goede in de ziel van de mens sterker dan het kwade? Of net niet?

Tijdens het lezen van het boek heb ik een aantal keer goed moeten slikken. Als ik lees zie ik de beelden die zich in mijn geest vormen altijd voor mijn ogen afspelen. De gruwelen die zich in dit boek afspelen zijn soms moeilijk te verwerken, zeker voor lezers met een groot inlevingsvermogen. Maar dat is dan ook weer juist de sterkte van dit boek. Ethan Cross helpt de beelden zo makkelijk oproepen dat je als het ware een toeschouwer wordt van de strijd tussen het goede en het kwade. Je zit op de eerste rij. En geloof me, zin in popcorn krijg je niet…

Het verhaal zelf heeft ondanks de korte inhoud doet vermoeden toch een originele insteek. De korte hoofdstukken zijn hier op zijn plaats. Je wil altijd nog een hoofdstukje meer lezen, het is toch maar een kort, en voor je het weet is het boek uit.

Ook de vormgeving van het boek is zeer fraai, met bedrukte pagina’s aan de zijkant. Het pocketformaat van het boek maakt dat het ook goed in de hand ligt.

Ethan Cross, ik ben fan!