Opnieuw een teleurstelling

Het lezen van Allegiant hoorde nog bij mijn herleesuitdaging van vorige maand, maar stiekem keek ik er een beetje tegenop om in dit boek te beginnen. Hoewel ik groot fan ben van Divergent wordt deze reeks van Veronica Roth in mijn opinie met het boek slechter. Toch wilde ik Allegiant graag herlezen voor ik naar de bioscoop ging. Ik zette me over mijn aversie en herlas dit boek. Helaas wist Roth me ook bij de tweede keer lezen enorm teleur te stellen met dit boek..

Let op: Deze review kan spoilers bevatten wanneer je Divergent en Insurgent nog niet gelezen hebt. Ik zal echter niets verklappen over gebeurtenissen in Allegiant zelf.
In Allegiant verlaten Tris, Four en een aantal vrienden hun stad om een kijkje te nemen in de wereld achter de Fence. Terwijl Evelyn en de Factionless de leiding van Chicago hebben overgenomen - en er oorlog lijkt te dreigen - willen Tris en Four het mysterie van hun bestaan oplossen. Wat heeft de wereld buiten de Fence te maken met hun leven in Chicago? En waarom riep Edith Prior op om mensen naar de buitenwereld te sturen?

In mijn herinnering was Allegiant het slechtste boek in de Divergent reeks. Toch kon ik me er maar weinig van herinneren; naast het einde herinnerde ik me enkel het feit dat het verhaal zich voornamelijk buiten de Fence afspeelt. En dat is nu juist mijn grootste probleem met dit boek! Ik vind het enorm jammer dat er weinig aandacht gaat naar Chicago, de ondergang van het Faction systeem en de dreigende oorlog. Ik begrijp niet waarom Tris en haar reisgenoten meer prioriteiten leggen bij een wereld die ze pas net hebben leren kennen, in plaats van hun eigen stad vol vrienden, familie en kennissen. Stiekem vond ik dat hele gedoe met dat genetische experiment maar vergezocht. Super goed bedacht natuurlijk, daar niet van, maar mij persoonlijk wist het niet te raken.

Een tweede probleem dat ik met Allegiant heb is het gebrek aan actie. Voor mijn gevoel was dit boek veel afwachten en weinig rennen - en ik ben nou eenmaal iemand die houd van boeken vol actie. Daarnaast heb ik me opnieuw geërgerd aan de relatie tussen Tris en Four. Deze relatie blijft nog altijd ongeloofwaardig en het vele drama is storend. Ik vind dit niet alleen vervelend om te lezen, maar daarnaast geeft dit jongeren mogelijk een verkeerd beeld van relaties. Altijd ruzie maken en dingen voor elkaar verzwijgen is geen goede basis voor een relatie -  in mijn opinie. Daarentegen vind ik de onderlinge spanningen tussen Tris en Caleb wel interessant om over te lezen. In het vorige boek heeft hij haar immers verraden, maar tegelijkertijd blijven ze familie. Deze innerlijke worsteling van Tris vind ik één van de pluspunten van dit verhaal.
Allegiant heeft, als enige boek in deze serie, een wisselend perspectief. Persoonlijk vond ik dit na de andere boeken behoorlijk raar en daarnaast ben ik van mening dat de hoofdstukken geschreven vanuit Four weinig toevoegen aan het verhaal. Bovendien vond ik het zeer moeilijk om te onderscheiden vanuit welk personage ik las. Tris en Four hadden niet echt een eigen stem, waardoor ik vaak halverwege het hoofdstuk terug moest bladeren om te zien uit wiens perspectief ik las. Geen toevoeging aan het verhaal dus!

Het einde van Allegiant vind ik persoonlijk wel erg sterk. Ik vind het dapper dat Veronica Roth deze gewaagde keuze durft te maken. Wanneer ik aan mensen vertel dat ik dit derde boek in de Divergent serie niet goed vond, denken mensen altijd dat dat zo is omdat ik het niet eens ben met het einde. In tegendeel! Ik vind het einde juist fantastisch en goed aansluiten bij de kern het verhaal. Dit ietwat tragische einde speelt dus geen rol in mijn negatieve beoordeling - en zorgt er eerder voor dat ik voor twee sterren kies in plaats van één..

Opnieuw is Allegiant me enorm tegengevallen. De focus op de wereld buiten de Fence is niet aan mij besteed, evenals het hele genetische experiment. Zelf zou ik liever lezen over de oorlog in Chicago na de ondergang van het Faction systeem. Ook had ik graag meer actie gezien in het boek, alsook een minder theatrale en problematische relatie tussen Four en Tris. Ondanks het sterke einde en de interessante relatie tussen Tris en Caleb, kan ik niet anders dan dit boek twee sterren geven. Mij wist dit boek niet echt te raken.De recensie verscheen ook op Oog op de Toekomst.