Recensie De bliksemdief

Een kleine waarschuwing vooraf: als je zelf denkt een halfgod te zijn, is Percy Jackson en de Bliksemdief niet bedoeld voor jou. Lees het boek niet. Als je denkt dat het toch maar allemaal flauwekul is, ga dan vooral je gang.

Het gaat over de 12-jarige Percy Jackson, aangewezen als probleemkind en van de ene na de andere school gestuurd. Aan het einde van een schooljaar als hij van de zoveelste school wordt getrapt, moet hij plotseling vluchten en is er een akkefietje met de Minotaurus (Ja, die uit de mythe met Theseus). Percy komt in een kamp terecht met een aantal halfgoden, en hij blijkt zelf de zoon van Poseidon, de zeegod, te zijn. Dan is het ook nog zo dat de bliksemschicht van Zeus, de oppergod, is gestolen en Percy de enige is die hem voor de zomerzonnewende terug kan bezorgen. Het avontuur kan beginnen.

Een vriendin van mij had dit boek gelezen en was meteen ontzettend enthousiast over het boek. Daarom wilde ik, altijd op zoek naar leuke boeken, het ook graag lezen. Meteen toen de vakantie begon ben ik begonnen aan dit boek. In het begin dacht ik dat het boek niets voor mij was. Het begint namelijk met de waarschuwing die ik ook boven de recensie heb gezet. Het gaat verder in de ik-persoon en daar moest ik ook even aan wennen. Daarna vond ik het een makkelijk leesbaar boek. Het is interressant om te zien hoe de Griekse mythologien verworven zijn in het boek. Zo zijn de goden meeverhuist met het epicentrum van de wereld (van Griekenland naar Italië en nu in Amerika). Het is tevens goed om je kennis over de Griekse goden, helden en monsters op te frissen, en dat terwijl ik er al 6 uur per week mee bezig ben. Het is bij dit soort boeken moeilijk om de parallellen met Harry Potter niet te trekken. En inderdaad, er zijn veel dingen die overeen komen. Zo ligt de Olypus op de 600ste verdieping van het Empire State Building, en vinden we het ministeie van toverkunst ook gewoon in hartje Londen. Er zijn meer overeenkomsten, maar Percy is uiteraard geen wees, zijn vader is immers onsterfelijk. Verschillen zijn er ook. Waar ik vond dat er in de eerste boeken met name geen goede verhaallijn zat. Harry Potter heeft de eerste boeken nog niet echt een opdracht, maar komt toch altijd in de problemen. Percy krijgt ten minste wel meteen een opdracht. Persoonlijk vind ik de mythologie leuker dan de toverkunst in het algemeen, maar dat is een keus die voor iedereen anders is.

Op naar het volgende deel, en de film.