Logischer leven?

Pauwl, een prachtig realistisch boek van Erik Jan Harmens over een autistische man Paul (vaak door de omgeving uitgesproken als Pauwl) die in het gezinsvervangend tehuis De Driemaster woont en elk eerste weekend van de maand bij zijn moeder is. Zijn vader is overleden, zijn zus ziet hij niet meer, maar hij krijgt één keer per jaar een kaart van haar.
Paul werkt bij de plantsoenendienst en is stiekem een beetje verliefd op de zestien jaar jongere Carol die ook in het tehuis woont. Hij leeft zijn dagen in tijden en getallen, en als iets niet loopt zoals gepland loopt zijn hele dag in het honderd.
Door het boek heen loopt de liefde voor de muziek van Rob de Nijs en het relaas van zijn baardagaam Wilfred.

Toch leert het boek ons dat wij in onze “normale” wereld dingen als gewoon zijn gaan zien die dat helemaal niet zijn: waarom heet een washandje een washandje, zeggen mensen “ik kom straks” in plaats van de exacte tijd aan te geven enz enz. En waarom hangen ze in het gemeentehuis (waar hij regelmatig tijdens het werk gebruik maakt van het toilet zodat hij niet op de Dixi hoeft) al de mededeling op dat de dames- en herentoiletten verwisseld zijn, terwijl de bordjes nog niet aangepast zijn? Dingen die een dag voor Paul complex maken, want hij hangt aan orde, regelmaat en duidelijkheid. Tevens kan hij niet tegen de kakafonie van geluid die er vaak is terwijl de meeste mensen zich daar beter voor afsluiten.

Allemaal dingen die maken dat je door het lezen van dit boek beter begrijpt hoe ingewikkeld het leven voor autistische mensen kan zijn. Misschien moeten we allemaal wat logischer gaan leven en ons wat logischer en duidelijker uitdrukken?

Het boek zou fictie zijn, maar is zijdelings gebaseerd op de leefwereld van Erik Jans zoon Julian, die het boek ook meegelezen heeft.