Atomen zijn niet sentimenteel

'En dan gebeurt het. Midden in de rij onuitstaanbare, gelijksoortige mannen die je na gebruik kunt wegdoen duikt hij op. Cedrik.'

De intelligente maar contactschuwe Alma vindt na zeventien jaar haar beste vriend, buurjongen en zielsvewant terug.

'Er zijn mensen in het gele huis. Mijn vader zegt dat die daar nu komen wonen. Er is een jongetje bij. Ik zie hem vanaf mijn plek op papa's schouders, maar ik ben nog niet bij hem geweest. [...] 'Hij is vijf, net als jij,' zegt papa.
Dat is raar. Hij is vijf en komt in het gele huis wonen. Dat is echt zo, dat begrijp ik wanneer ik hem al zijn knuffels naar binnen zie brengen. [...] Er heeft nooit eerder iemand in het gele huis gewoon en er is nooit iemand anders geweest die net zo oud is als ik. We zijn hier altijd alleen geweest - mama, papa en ik. Wij wonen in het groene huis. Niemand weet waar onze tuin ophoudt en de tuin van het gele huis begint.'

Zo worden Cedrik en Alma elkaars allerbeste vrienden doordat zij vrij afgelegen wonen. Niemand, op een enkel schoolvriendje van Cedrik na, verstoord hun hechte samenzijn. Totdat de vriendschap zwaar te verduren krijgt door de komst van, de dan eveneens elfjarige, Cilla. Zij komt de zomers doorbrengen met haar ouders in het rode huis.

'Ik moet Cilla weg zien te krijgen. Ze mag hier niet meer zijn. Ze mag niet elke zomer beheersen. Alleen bang maken. Bedreigen, misschien licht verwonden.'

Vanaf dat moment veranderd alles voor Alma, al haar vaste gewoontes, gevoelens en gedachten worden ontwricht. Ze gaat de strijd aan met Cilla om Cedrik weer terug te krijgen en zo haar oude leven weer normaal te laten verlopen. Ze moet daarvoor diep gaan.

We lezen het verhaal vanuit de jonge Alma die in het groene huis woont met haar ouders en opgroeit op een een rustige plek in Zweden, en vanuit de volwassen Alma een vrijgezelle ietwat aparte wetenschapper die leeft voor haar werk. De zinnen van de jonge Alma zijn kort en bondig. Speels en fris, kwetsbaar en misschien hier en daar al een beetje vreemd. Zoekend naar hoe het leven werkt. De taal van de volwassen Alma laat duidelijk zien dat zij al meer meegemaakt heeft, langere zinnen, grotere woordenschat en ook de seks wordt niet geschuwd. Hier staat een vrouw in het leven maar nog steeds zoekend hoe dat precies moet. Haar omgang met andere mensen is miniem, een paar collega's, haar ouders en de mannen die ze oppikt in de kroeg.

Het verhaal is mooi, boeiend en ontroerend. Het leest gemakkelijk door duidelijke en soms prachtige zinnen. Je wordt heerlijk meegevoerd met Alma's gevoelens en gedachten ondanks het rare idee om Cedrik in de kast te laten zitten. Ze laat hierdoor haar gedachten teruggaan naar de geweldige vriendschap die zij met Cedrik had en waarom die zo plotsklaps stopte.

'Atomen zijn niet sentimenteel; het kan ze niet schelen aan wie ze ooit hebben toebehoord. Ze gaan zonder aarzelen een nieuwe verbinding aan, zonder een moment om te kijken.'

Sofia Nordin (geb. 1974) schrijft voor zowel jeugdige als volwassen lezers. Atomen is haar derde roman voor volwassenen. In haar boeken toont ze veel begrip voor mensen die afwijken van de norm en niet dezelfde interesses hebben als de mensen in hun omgeving.

Dit was het eerste boek wat ik ooit las van Sofia Nordin maar ik ben compleet verrast door haar prachtige stijl, verhaal en haar interesses voor het afwijkende, ietwat vreemde personages. Het is een boek wat absoluut de aandacht verdient.

Lees ook mijn blog over dit bijzondere boek: https://www.hebban.nl/spot/boeken-bloemen-blijdschap/nieuws/boekbloggersklus-atomen