De Martini toren bestaat niet

De belevenissen van Isebrand Schut. Een met zichzelf verlegen onzekere dertiger die een praatgroepje is gestart "Man & Post" genaamd. Voor mannen die moeite hebben de post te openen en daarom elkaars post op groepsbijeenkomsten te openen en aan elkaar voor te lezen. Deze sessies komen ook voorbij in het boek en 'hilarisch' is een understatement.

De belevenissen van Isebrand zijn vervlecht met de andere leden van 'Man & Post, een verpleegkundige die in het ORKZ is gaan wonen en droomt van een loopbaan als Veejay, een Limburger die tegen zijn wil een wietplantage in zijn woonkamer in de Hyacinthstraat heeft, maar vooral Cornelis Meckering en Ebel Formsma. Cor is een vijftiger die in de consultancy zit en in opties handelt. En een ex van Isebrands moeder. En vooral een wonderlijk figuur. Zo ontkent hij het bestaan van de Martini toren. "hij staat er weliswaar, maar dat kan helemaal niet" Om vervolgens piekfijn uit te leggen waarom niet. Geen speld tussen te krijgen trouwens. Maar het kan qua "wonderlijk figuur" nog vele malen wonderlijker. Dat blijkt als Ebel Formsma ten tonele verschijnt als Isebrand in 'de metro' gaat werken. De ondergrondse publieke toiletten op de Grote Markt. Ebel is een voorvechter van een Onafhankelijk Groningen. Een zeer fanatiek voorvechter.

Het boek heeft een prettig hoog tempo en leest zeer vlot weg. Want eigenlijk gebeurt er in het kleine universum van Isebrand en zijn weirde vrienden van alles.
Het boek speelt zich dus af in de stad Groningen, een herkenbare omgeving voor mij als stadjer en dat gaf het boek nog een extra dimensie.
Als Isebrand in het laatste kwart van het boek ook nog volledig in de ban raakt van Vieze Punker GG Allin is het feest wat mij betreft compleet. Erg jammer dat het boek uit is, ik vond het namelijk een geweldig boek!