Te weinig diepte

Als man was mijn eerste gedachte dat ik een echt vrouwenboek zou gaan lezen. Ik was benieuwd of dat vooroordeel waar was of niet. Ik vermoed dat vrouwen het boek inderdaad veel beter zullen waarderen dan mannen.

Het eerste gedeelte (tot ca bladzijde 90) van het boek vond ik wat deprimerend. Het leven van Evelien had weinig vreugde, ondanks 2 leuke kinderen.
Je krijgt als lezer ook niet echt inzicht wat er nu precies allemaal niet deugd in haar leven. Echte verdieping in de karakters en de situatie ontbreken. Daardoor is het erg moeilijk om sympathie voor Evelien of voor andere personen te krijgen.
In de 2e helft van het boek komen er meer diverse situaties en gebeurtenissen voor, wat het boek veel leuker om te lezen maakt. Ook krijg je iets meer inzicht in de achterliggende problemen en behoeften. Maar nog steeds blijft dit, voor mij, te weinig.

Evelien ontmoet de ogenschijnlijk ideale man. In het boek is het echter moeilijk om het ideaal-zijn ook te voelen. Het gaat om een intellectueel, maar de nodige theorieën en filosofieën over het leven. Echter de relatie tussen een goed leven en kwantum-mechanica e.d. is toch wat erg abstract, wat het ook lastig maakt om begrip en sympathie te krijgen voor de personen.

Toch is het boek wel lekker en vlot leesbaar. En ondanks de weinige of mislukte diepgang is het zeker vermakelijk en een aardige pageturner.