Veel woorden, weinig verhaal

"Peachez, een romance" beschrijft het relaas van een professor die in Zuid-Amerika in de gevangenis zit. Hij vertelt in dit boek hoe hij daar gekomen is. De professor is latinist en blijkt het slachtoffer van catfishing te zijn. Op een dag krijgt hij een e-mail van een jongedame, Sarah, die hij bestempelt als spam, maar iets aan de mail doet hem toch reageren. Er staat namelijk een typfout tegen het Latijn in die hij niet kan negeren gezien zijn achtergrond. Zo ontstaat een e-mailconversatie met Sarah en langzaam maar zeker raakt de professor in haar ban. Zelfs nadat ze foto's begint te sturen en hij ontdekt dat Sarah op het internet actief is als nietsverhullend model Peachez, blijft de professor geloven dat ze een onschuldig jong meisje is. Hij laat zich overhalen haar te ontmoeten op Curaçao.

"Peachez, een romance" is, zoals reeds gezegd, een verhaal over catfishing, het fenomeen waarbij iemand via internet gemanipuleerd wordt. In dit geval wordt een professor verliefd gemaakt op een jonge vrouw door handig in elkaar gestoken e-mails. De professor is klassiek in gedrag en opvattingen en dat komt onder andere sterk naar voren in de taal die Ilja Leonard Pfeijffer de professor laat hanteren: pompeus, doorspekt met Latijn, vol verwijzingen naar de oude Romeinse cultuur, enz. Kortom, geen snelle hap, ook al is het een dun boek. Het meisje, Sarah, biedt wat tegengewicht door net heel spontaan te e-mailen. Ze hanteert een veel jongere taal en noemt de professor heel amicaal "proffie". Maar omdat de gedachten van de professor de hoofdmoot van het boek vormen, weegt Sarahs aandeel te licht om invloed te hebben op de overheersende stijl van het boek.

De stijl waarin het boek geschreven is, levert bij tijd en wijlen enorm mooie zinnen op. Wie echt alles wil doorgronden wat geschreven staat, zal heel wat langer over het boek doen dat het aantal bladzijden laat vermoeden. Allicht komt Google eraan te pas om een en ander op te zoeken. Het boek lezen met een internetverbinding bij de hand, past dan weer mooi bij het onderwerp.

Het verhaal is gebaseerd op waargebeurde feiten. Ene professor Paul Frampton was het slachtoffer waarop Pfeijffer zijn professor baseerde. Soms lijken de dingen in het boek wat vergezocht, maar op een paar overduidelijk door Pfeijffer bedachte elementen na, klopt het grootste deel van wat men te lezen krijgt met wat er in werkelijkheid gebeurd is. Maar ook al is het een semi-waar verhaal, toch gebeurt er niet zo heel veel in het boek. Vervang de erg literaire en hoogdravende tekst door eenvoudige zinnen, en er blijft nog weinig boek over. Het boek staat op de shortlist voor de Libris Literatuurprijs 2018. Op dit ogenblik is de winnaar nog niet bekend, maar de vraag is of dit boek wel op die shortlist thuishoort. Moet het boek niet wat meer inhoud hebben om op die lijst te horen? Het staat de organisatie uiteraard vrij om haar criteria te bepalen. Subjectief gezien meen ik dat de unieke schrijfstijl een plaats op de shortlist wel rechtvaardigt, maar dit boek als eindwinnaar kiezen zou dan weer niet te rechtvaardigen zijn.