In Oslo worden een paar bizarre moorden gepleegd: de lichamen zijn onvindbaar, maar de ingewanden worden wel aangetroffen. Aan hoofdinspecteur Lykke en zijn team de taak om de dader op te sporen.
En ja hoor, we gaan weer op de Scandinavische toer. De hoofdpersoon, Lykke dus, is bijna voortdurend overwerkt, heeft een huwelijk dat niet helemaal gelukkig is (dat is althans zijn eigen opvatting) en houdt er een rare hobby op na. In zijn team wordt goed samengewerkt, maar er is ook sprake van wrijving tussen een paar mensen. De ontknoping volgt na nijver en gedegen speurwerk, met uiteraard een paar valse sporen.
Ik deel de opvatting van een van de andere recensenten: het is zonder meer goed, hier is sprake van gedegen vakwerk, maar erg origineel is het allemaal niet. Bovendien is de hele zaak nogal extreem, en komt de moordenaar enigszins uit de lucht vallen. Ongelukkige jeugd, ach ja.