Schuld, spijt en verwijt uitgesmeerd over (te) veel pagina's

Drie stellen en drie kinderen op een BBQ die op een dramatische manier eindigt. In de weken daarna herbeleven allen die avond opnieuw denken na over hun rol en wat er zou zijn gebeurd als ze wel/niet...Schuld, spijt en verwijt overheersen.

Moriarty weet de eerste helft van het boek de spanning mooi op te bouwen tot het fatale moment. Daarna vind ik het verhaal als een nachtkaars uitgaan. Een heel langzame nachtkaars, want dan duurt het boek nog ruim 200 pagina's.

Sterk is de psychologische uitwerking van de hoofdpersonen. Moriarty gaat uitgebreid in op hun gevoelens, gedachten en twijfels, waardoor de karakters geloofwaardig en herkenbaar overkomen. Maar ze wil teveel. Er is ook nog een verhaallijn over een oude knorrige buurman, een moeder met verzamelwoede, een moeder die de wereld als een maatschappelijk project ziet, een dochter die naar kostschool gaat. Niet al deze uitstapjes vind ik even veel bijdragen, maar juist het verhaal soms vertroebelen.

Conclusie: drie sterren voor dit boek. Enerzijds omdat het 200 pagina's korter had mogen duren. En omdat ze er te veel een ...en-ze-leefden-nog-lang-en-gelukkig-einde van heeft willen maken. Anderzijds is het wel vermakelijk - zeker de eerste helft, leest het lekker weg en heeft Moriarty een goede sfeer en geloofwaardige personages neergezet.

Ik ben overigens wel benieuwd wat me op en duur van dit boek bij blijft. Want van 'Het geheim van mijn man' weet ik me, bijna een jaar later, al nagenoeg niets meer te herinneren. Niet eens WAT ook alweer het geheim van haar man is. Zelfs niet toen ik de achterflap van het boek herlas...