wat een tegenvaller

De (inter)nationaal enorme hoge sterrenwaarderingen van dit boek, doen mij afvragen of ik wel hetzelfde boek heb gelezen. Ik vond er namelijk niets aan.

Volkomen gewoontjes en oninteressant ongeïnspireerd en saai. De Nachtploeg is Michael Connelly op de automatische piloot. Niet de moeite van het lezen, tenzij je gaat voor droge politieprocedures.

Rechercheur Renee Ballard is een nieuw karakter in een nieuwe serie en werkt de grave yard shift (nachtdienst) in Los Angeles.
In dit boek wordt ze geconfronteerd met het vinden van de moordenaar die verantwoordelijk is voor een schietpartij in een nachtclub én een dader die transseksuele hoeren mishandeld. Klinkt best opwindend toch? nou, niet in handen van Connelly!

Michael Connelly is niet echt sterk in het neerzetten van krachtige, memorabele en interessante personages. Het zijn allemaal vlakke, tweedimensionale karakters. Ballard kan eenvoudig Bosch of Mickey Haller zijn en de ondersteunende cast zijn verwisselbare stereotypen: de politiechef, de verslaggever, de advocaat, de verpleegster, enz.

Ondertussen beweegt het zwakke houtje-touwtje verhaal zich in een teleurstellend traag tempo. Bijna geheel het boek bestaat uit saaie, zinloze scènes vol met de meest oninteressante details van het moderne politiewerk.

De scène waarin Ballard een-op-een met de sadist in zijn huis was, was heel even spannend. Met de nadruk op "heel even".
Over het algemeen kan Connelly een overtuigende dialoog schrijven en ik geloof dat dit de manier is waarop LA smerissen (met elkaar) praten. Maar het is ontzettend marginaal in een overweldigend ontsierende roman vol met vervelende, triviale en direct vergeetbare details.