mooi en zeer ontroerend !! echt een must read

1944. De Hongaarse Hanna Mendel heeft een droom. Ze wil net zo’n beroemde pianiste worden als Clara Schumann. Haar toelatingsbewijs voor het conservatorium belooft in ieder geval een mooie toekomst. Maar op een dag wordt haar getto leeggeruimd en voor ze het weet zit ze opeens in een trein, met haar familie, op weg naar Auschwitz.
In het kamp blijft haar talent niet onopgemerkt. Hanna wordt gesommeerd op auditie te komen bij de sadistische kampcommandant. Haar pianospel betovert hem. Vanaf dat moment wordt ze elke dag in zijn huis verwacht en moet ze naar believen voor hem spelen. Elke dag is er de angst dat ze een faux pas maakt.
Als ze verliefd wordt op de zoon van de kampcommandant wordt haar leven nog gecompliceerder; kan dat eigenlijk wel, verliefd zijn op de vijand?

Cover; is een mooie rode cover met pianotoetsen en in de handen van de pianiste staat de titel van het boek. Ook opvallend is de prikkeldraad die verwijst naar een plaats in het boek. De auteur haar naam staat ook vermeld op een lijn van prikkeldraad. De achterflap heeft dezelfde lay-out maar daar zie je achter de prikkeldraad een silhouet van een meisje met een witte ster op haar kledij. Ik geef deze cover 9 punten.

Samenvatting van het verhaal;
20 juni 1944: Het gezin Mendel bestaande uit vader Samuel, moeder Mira en hun twee dochters Erika en Hanna wonen in een getto in Debrecen in Hongarije. Ze worden verzocht hun spullen te pakken om s’ anderdaags te vertrekken naar “een nieuwe woonplaats”. Met alle andere Joden moeten ze plaatsnemen in vrachtwagens die hen wegbrengt naar een steenfabriek. Als ze daar een paar dagen gezeten hebben worden ze naar een station gebracht waar ze in veewagons worden gestopt, de wagon zit volgepropt en de zware deur wordt gesloten en dichtgespijkerd.
In de 3e nacht komen ze aan in een plaats die Auschwitz-Birkenau heet. Op het perron worden ze al meteen van hun vader gescheiden. Hanna en haar zusje en mama worden naar een ruimte gebracht waar ze volledig worden geschoren. Ze moeten douchen en krijgen daarna een grijze jurk met een gele driehoek op gestikt en een paar klompen.
Vervolgens wordt Hanna in een stoel geduwd en polsen vast gemaakt en wordt ze aan de onderkant van haar arm getatoeëerd. Vanaf dit moment bestaat Hanna niet meer maar zal ze aangesproken worden met nummer A10573.
Maanden gaan voorbij onder zeer erbarmelijke omstandigheden totdat ze per toeval een auditie mag gaan doen als pianiste in de villa van kampcommandant Kapitein Jager. Ze wordt aangewezen als de “gelukkige” door zijn zoon Karl.
Bij de commandant gelden er ook strenge regels die ze moet volgen en moet ze piano spelen terwijl de commandant gasten ontvangt en die in de muziekkamer zitten te eten en drinken dat het een lieve lust is terwijl Hanna niets of weinig te eten krijgt. Karl is ook steeds aanwezig en geeft naar haar mening een indruk dat hij altijd woedend is. Op een dag moet hij meezingen van zijn vader en hij heeft een prachtige bariton stem.
De omstandigheden in het kamp verslechteren erop en Hanna’s zusje verzwakt heel erg en haar moeder is weggebracht. Erika verliest de moed en de hoop en ze missen hun moeder. Ze zijn nu nog met z’n tweeën en moeten er het beste van zien te maken.
De herfst maakt plaats voor de winter en weer door een toeval krijgt ze er een klusje bij in het huis van de commandant. Gaandeweg leert ze Karl een beetje beter kennen en moet ze haar mening herzien ten opzichte van hem. Hij blijkt totaal niet de jongen te zijn die ze voor ogen had. Ze zou hem moeten haten want hij is tenslotte de vijand maar haar gevoelens voor hem worden sterker. Hij is echt het tegenovergestelde van zijn sadistische vader.
Ze beginnen met elkaar te communiceren, een fluisteren woord, aarzelende en onaf geronde gesprekken. Hij geeft haar flarden van informatie. Staat hij werkelijk aan haar zijde? Haatte hij geen Joden?
Overal wordt er gefluisterd dat de Russen in aantocht zijn en Hanna merkt het ook aan de dingen die er gebeuren in de villa. Erika is zo uitgeput en moedeloos en ziet lijkbleek. Kort daarop moet Erika en de andere medegevangenen naar een andere fabriek gaan. Karl beschermt Hanna en blijft achter in het kamp. Hanna is woedend op Karl omdat hij verzwegen heeft dat dit stond te gebeuren. De SS’ers halen het kamp leeg en vertrekken naar het Westen.
Eindelijk arriveren de Russen en worden ze bevrijd. Ze worden allen verzorgd en moeten aansterken. Hanna kan nog niet naar huis omdat Hongarije nog in handen is van de Duitsers. Op de dag dat Boedapest wordt vrijgegeven vertrekt ze met de trein naar Hongarije, naar huis hopend dat ze daar haar ouders en zus zal terugzien.

Conclusie;
Eigenlijk had ze Karl moeten haten. Hij had een luxe leventje ten opzichte van haar: eten in overvloed en een warm bed en rust. Hanna probeert hem te haten maar haar vastberadenheid om te haten vervaagd.
Gaandeweg leren ze op een stiekeme manier elkaar beter kennen en Karl heeft veel moeite met de manier waarop Hanna en alle anderen in het kamp worden behandeld; hij ziet dit ook deels als zijn schuld.
Beoordeling;
Vooraleerst wil ik zeggen dat dit een YA is maar dat dit boek door iedereen kan gelezen worden. Ik als 40 plusser vond het zelfs de moeite om te lezen. Dit is werkelijk een ontroerend verhaal en ook als je leest in wat voor een hel de Joden hebben moeten leven en overleven.
We leren Hanna en anderen rondom haar beter kennen, de personages worden ook zeer goed beschreven en alsook de tijdlijnen in het verhaal. Alle verschrikkelijke dingen en omstandigheden worden ook tot in de detail beschreven.
Het is een boek van 200 blz. en je wordt zo meegezogen in het verhaal dat je het in no time uit hebt. Ook is er een noot van de auteur waar zij vermeld dat haar vader ook in Auschwitz heeft gezeten als jongen van 13 jaar. Er is ook een woordenlijst achteraan in het boek die Hongaarse en Joodse dingen uitlegt.
Dit is een boek dat bedoelt is voor een publiek vanaf 14 jaar. De auteur heeft het verhaal van haar vader opgeschreven. Erover blijven praten, schrijven en lezen is de uitdrukkelijke wens van haar om te garanderen dat het niet weer gebeurt!!
Dit boek, hoe gruwelijk sommige dingen ook worden beschreven, zou eigenlijk verplichte leeskost moeten zijn in de middelbaren scholen!! Dit is een zwarte bladzijde in onze geschiedenisboeken.
Dit boek krijgt van mij 5 sterren.