een boek waar de vrouw centraal staat na WOII

Samenvatting van het verhaal
Londen 1939: Ada Vaughan is achttien jaar en is kleermaakster van beroep. Ze is heel modebewust en draagt goed zorg voor haar uiterlijk. Dit zou je haar allemaal niet nageven alhoewel ze uit een achterbuurt komt. Ze is op vijftienjarige leeftijd beginnen werken en het was een betoverende wereld waar ze deel van wilde uitmaken. Doordat ze een snelle leerlinge was en heel behendig met naald en draad kreeg ze toch enigszins aanzien in de winkel waar ze werkte. Ze had gewoon de ambitie en het talent. Ada wilde ‘iemand’ zijn maar ze wist dat ze nog een lange weg had af te leggen.
Op een regenachtige dag in april ontmoet ze per toeval een man. Hij heet Stanislaus Von Lieben en is een graaf. Hij overstelpt haar met aandacht en binnen de kortste keren is ze smoorverliefd op hem. Hij wil haar Parijs laten zien en ze wil niets liever dan met hem meegaan. Ze wil de beroemde modehuizen zien en misschien kan ze daar aan een baantje geraken.
Tegen alle waarschuwingen in van haar bazin, mevr. B, gaat ze toch met hem mee. Het is ten slotte maar voor vier dagen en voor ze het weet zijn ze terug. Wat kan hen nou overkomen op de vooravond dat de oorlog voor de deur staat?
Op de vierde en laatste dag die ze in Parijs vertoeven, wordt de oorlog verklaard en ze kunnen niet meer terug. Ada besluit om een baan te zoeken zodat ze samen in Parijs kunnen blijven tot ze terug naar Engeland kunnen gaan. Terwijl zij gaat werken weet ze eigenlijk niet wat hij gans de dag uitsteekt. Zijn humeur en attitude tegenover haar veranderen.
Na een paar maanden gebeurt er iets en ze moeten halsoverkop vluchten naar België, naar Namen meer bepaald. Maar dan laat Stanislaus haar in de steek en ze moet zichzelf behelpen met alle gevolgen van dien.
Ze wordt onder de hoede genomen door nonnen maar ze komt uiteindelijk in Dachau terecht waar ze de huisslaaf wordt van de kampcommandant. Er is één ding dat haar recht houdt en dat is het maken en herstellen van kleding.
Na ellendige lange jaren kan ze toch wederkeren naar haar geliefde vaderland. Maar wordt het er daar beter voor haar? En hoe moet ze zien te overleven?
Conclusie
Het boek bestaat uit 3 delen: het eerste deel beschrijft hoe ze is opgegroeid en uiteindelijk in Dachau verzeild geraakt. Het tweede deel is hoe ze terug in Londen aan komt in juli 1945 en het schetst een beeld van na de oorlog. Hoe het eraan toeging, de armoede, de zwarte markt en nog zoveel meer. Het derde deel is heel beklijvend en doet je nadenken hoe moeilijk vrouwen het hadden in die tijd. Ik kan hier niet dieper op ingaan omwille van de spoilers die ik dan zou weg geven.
Het verhaal schetst een beeld van een jonge dame die zo naïef is maar die maar een doel heeft in haar leven en dat is dat ze ontzettend veel van de mode houdt, ze omarmt de stoffen alsof het haar kinderen zijn. Ze wil niets anders dan kleren ontwerpen. Het is mooi om te lezen hoe ze de stoffen beschrijft en wat ze er het beste mee kan doen. Hoe ze terug denkt aan haar oude baas Isidore die haar alle kneepjes van het vak heeft geleerd.
Wat ik vooral storend vond was haar naïviteit, niet één keer maar meerdere malen. Dat vond ik frustrerend om te lezen. De besluiten die ze nam, kon ik niet goed bevatten. Ik dacht dat ze haar lesje al zou geleerd hebben. Ik zou haar zo door elkaar kunnen schudden hebben om al de verkeerde beslissingen die ze nam terwijl de signalen duidelijk waren dat er iets mis was. Mijn gevoelens tot haar bleven eigenlijk oppervlakkig tot het laatste deel van het boek en toen had ik echt met haar te doen. Ook de tijd in het huis van de commandant is op een bepaald moment saai te noemen. Er komt op een gegeven moment geen vaart in het verhaal.
De titel van het boek is weliswaar misleidend. Dit verhaal beschrijft een ander deel van WOII. De titel laat je denken dat het vooral in Dachau te doen is maar dat is niet waar. Het betreft meer de naoorlogse toestanden in het bijzonder. De auteur beschrijft dit deel en laat je kennis maken hoe Londen veranderd was en hoe het er in de maatschappij aan toe ging.
Het dankwoord van de auteur zet de vrouw in de kijker. De geschiedkundige kenmerken zoals opvoeding, de schoolopleiding, het rechtssysteem, de politiek en nog veel meer. Want het Londen van Ada bestaat niet meer. Er zijn zoveel dingen veranderd en op sommige gebieden waren de Britten nog even bekrompen als voor de oorlog. Het geeft een verhelderend beeld weer.
Het is niet zozeer het deel in Dachau waar ik van onder de indruk was maar de plot van het boek.
Dit is een boek voor de lezers die van historische feiten houden. Het zet je gewoon aan het denken. En vooral, je hebt enorm te doen met een meid die het ver had kunnen schoppen als ze maar juist had gehandeld.
Ik geef dit boek 3,5 sterren