Verrassend en aangrijpend kinderboek

Het eerste wat me aantrok tot dit boek was de cover. Zonder de flaptekst te lezen wist ik al dat dit verhaal me zou aanspreken. Het is een paperback met extra flappen. Op de voorgrond van de cover staat een stoel met een geopende enveloppe erop waaruit een brief steekt. Ook zie je een raam waardoor je een mooie blauwe lucht ziet met zwaluwen. Als je het boek opendoet zie je een weids landschap in zijn geheel. Dit alles heeft meerdere betekenissen in het boek. Deze cover en alle andere illustraties zijn aan de hand van Katie Harnett die er echt een meerwaarde aan heeft gegeven. Elk hoofdstuk wordt voorzien van een andere tekening en onderaan worden de paginanummers versierd door blaadjes.
Anno oktober 1987
Miracle en Zackery worden weeral eens opgehaald bij een pleeggezin door Anita. Zij is hun maatschappelijk werkster en deze keer brengt ze hen naar Huize Skilly, ergens in Londen. Voordat ze naar het kindertehuis zijn gebracht, hebben ze bij een resem mensen gewoond. Nu ze naar Skilly worden gebracht zijn ze beiden heel verdrietig ook al worden ze warm onthaald. Miracle wil liever dat ze haar ‘Ira’ noemen en Zackery ‘Zac’ omdat hij altijd rent en ‘Miracle’ niet zo een gepaste naam is voor een jeugdzorgkind. Broer en zus krijgen een kamer op de zolderverdieping van het tehuis waar ze kunnen uitkijken op een mooie tuin.
Ira is negen jaar oud en Zac is zeven jaar. Anita blijft voor hen verder zoeken maar Ira beseft goed dat het moeilijk zal worden om nog geadopteerd te worden. En hoe ouder ze worden hoe minder kans ze maken. Het leventje gaat zijn alledaagse gang in tehuis Skilly, maar de tuin is de plaats waar ze het meest gelukkig zijn. Ira schrijft veel dingen op in haar dagboek, dit maakt het echt voor haar. Ze moet het allemaal aan iemand kunnen vertellen en in haar dagboek pent ze de gebeurtenissen en voornamelijk haar gevoelens neer.
Ze zijn nu beiden meer dan anderhalf jaar ‘Skilly-kinderen’ en dan krijgen ze de kans om een weekje op vakantie te gaan op het platteland. Voor hen zal dit een hele ervaring zijn aangezien ze echte stadskinderen zijn en nog nooit buiten Londen geweest zijn. Ze kijken enorm uit naar deze vakantie maar zijn tevens bang omdat ze niet goed weten hoe ze zich moeten gedragen. Wordt deze vakantie een enorme teleurstelling of gaat er voor hen een totaal nieuwe wereld open? Blijven ze ‘Skilly-kinderen’ of is er toch nog een mooie toekomst voor hen weggelegd?
Conclusie
Dit verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Miracle. Het verhaal begint in 1987 en eindigt vijfentwintig jaar later. Al van begin af aan voel je dat Ira heel volwassen is voor haar leeftijd en dat ze zich verantwoordelijk voelt voor haar broertje. Zo bestempeld ze zichzelf als een ‘jeugdzorgkind’, iets wat ze angstvallig geheim houdt op school. Haar gevoelens pent ze neer in een dagboek en ze vlucht weg in haar dromen en in de verhaaltjes die ze Zac vertelt. Het enige wat ze wil, is dat haar broertje Zac gelukkig is. Ze doet er dan ook alles aan om hem het leven zo aangenaam mogelijk te maken. Doordat Zac niet veel van andere mensen moet hebben, cijfert ze zichzelf een beetje weg, maar dat maakt het zo triest en moeilijk voor haar. Het voelde bij mij aan alsof hij haar leegzuigt met momenten. Heel leuk om te lezen zijn ook de lijstjes die ze neerpent waar ze vergelijkingen maakt van bepaalde dingen of toestanden.
Zo ook verzwijgen ze veel dingen voor anderen en leven ze in hun eigen bubbel. De bedenkingen die ze maakt zijn soms wel heel verrassend te noemen. Ook wat betreft haar gevoelens: die duwt ze steeds naar binnen zodat de volwassenen en voornamelijk haar broertje die niet te zien krijgen. Dit maakt dat het met momenten heel hartverscheurend is om te lezen.
Wat ook heel leuk is om te lezen, zijn de gebeurtenissen die zich rond die tijd afspelen. Zo heb je de grote demonstraties over de belastingverhoging ten tijde van Margaret Thatcher en de rellen die daarmee gepaard gingen. De val van de Berlijnse muur, de opmars van de pc’s en het nog laten ontwikkelen van foto’s. Dit is zo’n beetje memory lane voor de volwassene en ik weet zeker dat het bij veel kinderen vreemd zal lijken. Leuk mochten ze hier ook eens bij stil staan!
De auteur heeft een heel aangename schrijfstijl die bij de jongere lezers geen moment zal vervelen. Ze heeft in het verhaal ook grappige en vrolijke momenten gestoken, wat maakt dat het niet alleen kommer en kwel is. Op deze manier heeft ze een perfecte balans gevonden zodat jonge lezers dit niet als naargeestig ervaren maar toch weten hoe het leven van een jeugdzorgkind eruit ziet.
‘Stukjes hemelsblauw’ is een prachtig verhaal dat boordevol gevoelens zit, hunkeringen naar een beter leven en vooral de liefde die Ira voor haar broertje voelt. Het is verrassend, aangrijpend, en de plot is zoals het hoort bij een kinderboek een beetje magisch te noemen! 4 sterren