Een rare snuiter met een hart van goud!

Met dank aan Hebban dat ik mee mocht lezen met deze leesclub!

Samenvatting van het verhaal

“Over the past few years I’ve been so busy giving out a negative image of myself that there’s no turning back. I’ll die a cynic and a grump”

Cesare Annunziata is zevenzeventig jaar oud, weduwnaar en gepensioneerd en woont in Napels. Hij woont in een flatgebouw en zijn dichtstbijzijnde buurvrouw is Eleonara, hij noemt haar ‘de kattenvrouw’. Hij heeft haar wel graag maar niet de katten en de stank die het met zich meebrengt. Twee verdiepingen lager woont zijn oude vriend Marino die hij van tijd tot tijd bezoekt omdat die zijn flat niet uitgaat. Op zijn verdieping is een jong echtpaar komen wonen, een stel van rond de dertig die geen kinderen hebben. Komt erbij dat ze zeer verlegen zijn maar dat deert Cesare niet.
Cesare is een ietwat raar ventje. Hij heeft twee kinderen: Sveva zijn dochter en dan nog Dante waarvan hij zeker weet dat die homo is maar die het nog nooit heeft toegegeven aan zijn vader. Hij is ook niet het type vader of grootvader dat ze zouden willen dat hij is. Nee, Cesare is oud en hij vindt dan ook dat hij mag doen en laten wat hem het beste uitkomt. Meer nog, hij denkt dat oude mensen overal mee weg kunnen. Zo doet hij zich ook graag voor als gepensioneerde politiecommandant als het hem uitkomt. Hij is dan ook vastbesloten om het meeste en het beste nog uit zijn leven te halen wat er is en te genieten van elk moment.
Cesare is geen romanticus maar hij gaat af en toe langs bij de zestigjarige Rossana, en dat vindt hij allemaal prima. Dit is zowat de enige vrouw in zijn leven die hij tolereert. Hij vindt dat vrouwen verdomd gecompliceerd zijn.

“Rossana makes you think you’re a better man. Maybe she’s pretending, but even if she is, dear Christ, she’s a great actress.”

Op een nacht wordt hij wakker van wat blijkt een echtelijke ruzie te zijn bij het jonge koppel van naast hem. Hij weet zeker dat Emma mishandeld wordt. Hij is wel nieuwsgierig maar eigenlijk wil hij er zich niet mee bemoeien. Teveel gedoe voor hem maar hij kan niet doen alsof er niets gebeurd is en al zeker niet als hij ziet dat ze rondloopt met een gehavend gezicht. Maar voordat hij er zich iets van aan gaat trekken moet hij eerst een goed gesprek hebben met Marino, die zal wel een plan hebben. Hij wil de echtgenoot wat onder druk zetten, hij wil hem waarschuwen dat je een vrouw niet zo behandelt. Er is iets met Emma dat hem aantrekt en niet zozeer haar schoonheid. Zodoende krijgt hij contact met Emma die hem in vertrouwen neemt.

”I would like to come to your aid, to help you to save yourself, Emma. Really I would. But I fear I’m not up to it. One life wasn’t enough for me to learn how to hold out a hand without trembling.”

Conclusie
Eerst en vooral wil ik Hebban bedanken dat ik mocht meelezen met deze leesclub. Dit boek had echt mijn interesse gewekt en ik wist al op voorhand dat ik me kostelijk ging amuseren met zo’n verhaal.
Cesare is oud en een nors iemand; omdat hij een gezegende leeftijd heeft, vindt hij dat hij mag doen en laten zoals het hem uitkomt. Ook is hij heel ongeduldig, en daardoor wordt hij vlug nijdig. Hij neemt absoluut geen blad voor de mond en dat geeft dat er hilarische toestanden ontstaan in dit boek. Hier is geen gebrek voor humor wat dat betreft! Hij is gevat, heel direct en de manier waarop hij denkt is heel grappig. Hij is niet de meest sociale persoon en voelt zich dan ook niet zo aangetrokken tot mensen, incluis zijn eigen familie! Hij is met momenten heel grof en mensen krijgen dan ook een verkeerde indruk van hem. Hij houdt er zelfs van dat hij mensen van streek brengt, het is een spelletje waar hij van houdt!
Door middel van flashbacks kom je te weten hoe zijn leven is geweest tot nog toe. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn hoor, er zitten herinneringen tussen die hem niet zo geliefd maken. Meer zelfs: Cesare is een egoïst, dat is tot Emma op zijn pad komt. Misschien wordt het hoog tijd dat hij dingen goed maakt, dingen waar hij spijt van heeft en die hij nog tot een goed einde kan brengen.
Het boek komt een beetje traag op gang maar dat is in mijn belevenis omdat je Cesare goed moet leren kennen met al zijn goede- en slechte karaktereigenschappen. Daarna gaat het in een rotvaart vooruit en heb je, voordat je het weet, het boek uit. Er waren enorm veel dingen en quotes die ik heb opgeschreven, juist omdat ze zo grappig of leerrijk waren en ik zou ze zo allemaal willen delen. Je sluit deze knorrige vent in je hart en ook de andere personages komen goed tot hun recht. Er is maar één verhaallijn die ik echt beter had zien uitgewerkt maar voor de rest was het een aangenaam boek om te lezen. De plot was verrassend en zeer ontroerend!
Dit boek is al van 2015 en is vanuit het Italiaans naar het Engels vertaald. Het is een prima vertaling, en vooral de ‘slang language’ die erin voorkomt. Dit is echt het type boek waar ik van hou en ik heb er echt van genoten. Mocht ik in een flatgebouw wonen, zou ik heel graag Cesare als buur hebben ;-) 4 sterren!

'I watch my grandson amusing himself with some kind of dragon and I smile. Basically we're the same, the two of us, with no responsibility and nothing to do but play. Federico plays with dragons; I play with Rossana and some other trifles. Only one thing divides us: he still has a life ahead of him, and thousand plans; I just have a few years, and many regrets.'