einde van een prachtige serie!

Kiki is druk bezig met de nieuwe tentoonstelling van spraakmakend kunstenaar Jeff Koons voor wie ze werkt. Het is een monsterklus met veel obstakels en Kiki snakt naar vakantie. Als de tentoonstelling wordt geopend breekt de pleuris uit en Kiki moet dit oplossen voordat het helemaal uit de hand loopt.
Gijs, de klusjesman, staat erop dat ze haar spullen pakt en meegaat naar zijn moeder. Kiki hoopt dat over een paar weken de gemoederen weer bedaard zullen zijn. Dan krijgt ze een telefoontje van een van haar klanten om haar te helpen. Ze gaat onmiddellijk in op zijn aanbod terwijl ze broodnodig rust moet nemen. Maar dan moet ze van de radar verdwijnen en belandt ze in een afkickkliniek. Komt het wel goed met Kiki?

“ De wereld heeft zoveel moois te bieden en eigenlijk zou ieder voor zich op zoek moeten gaan naar datgene wat hem of haar aanspreekt. Alleen doen maar heel weinig mensen dat.”

Conclusie
Dit is het laatste deel van het drieluik dat Astrid heeft geschreven. Ditmaal staat Kiki in de kijker. Je zit meteen in het verhaal en het voelde weer direct familiair aan. Je hebt enorm met Kiki te doen. Kiki, een dertiger, is het buitenbeentje van de bende, een spring in het veld en neemt impulsieve beslissingen waar ze al dan niet mee weg komt. Ze heeft het talent om van niets iets te maken en dit op alle fronten. Maar ze stevent af op een burn-out. Op een gegeven moment moet ze met zichzelf in het reine komen en beseffen dat het zo niet verder kan. Ze moet de term ‘Slow living’ in acht gaan nemen.
Astrid heeft met dit laatste deel een verhaal op poten gezet dat iets ‘ernstiger’ is maar daarom niet minder boeiend. Ook blijft ze er de nodige humor in steken die we ondertussen van haar gewend zijn en dat is heerlijk om te lezen! Ook geeft de auteur je wederom een kijk in de kunstwereld en hoe het er allemaal aan toe gaat. Het boek heeft verschillende verhaallijnen met veel wendingen, je weet niet welke kant het uitgaat met Kiki. Dit boek gaat over keuzes maken en realistischer in het leven staan. Wijze levenslessen die je, met of zonder de hulp van je vrienden, moet leren. In sommige dingen zit dan ook een soort van herkenning.
Prettig ook om te lezen hoe het met de andere Herengracht-huisgenoten gaat. Voor de ene heb je meer feeling dan voor de andere. De oprechte verbondenheid tussen de personages blijft en dat heeft Astrid ook goed weten neerpennen; zalig om te weten dat je altijd op je vrienden kunt rekenen!
De laatste hoofdstukken heb ik met bijna ingehouden adem gelezen; geen idee hoe dit verhaal ging aflopen. De plot is zowel verrassend als ontroerend en met een melancholisch gevoel sluit je dit boek en daarmee ook deze prachtige serie af. Het was ronduit zalig om weer een boek te lezen van Astrid maar spijtig genoeg dat je als lezer nu afscheid moet nemen van deze bende! 4 sterren voor deze prachtige feelgood roman!