De Stille Kracht

Een mooi verhaal over een moeizame moeder - dochterrelatie.

Er zijn best veel schrijvers die een biografisch- danwel romantisch verhaal over de moeder (of vader) hebben geschreven. Zoals bijvoorbeeld Adriaan van Dis en Maarten 't Hart. Nu dus ook door Marion Bloem.

Opvallend aan het verhaal is, is dat het verhaal fragmentarisch is geschreven, niet chronologisch. Uiteindelijk vormen alle stukjes, stukken een geheel en zijn de verhalen onderling met elkaar verbonden.

De dochter Sonia besluit het leven van haar moeder te beschrijven "voordat de draden en knopen van losgeslagen eiwitten haar scherpe geest begonnen te overwoekeren. Ik vrees de dag waarop niet alleen zij, maar ook ik niet meer weet hoe zij haar verleden heeft beleefd". En het verleden van haar moeder is niet makkelijk geweest: een lamme rechterarm, de tweede wereldoorlog, het kamp. Het overleven direct na de oorlog tijdens de revolutietijd - de bersiap.

Heel mooi beschreven: "Mijn moeder was een product van een tropische omgeving, een koloniale tijd en de meest uitlopende wisselende omstandigheden".Een zin die ook van toepassing kan zijn op mijn eigen moeder. Ook van mijn moeder en familie heb ik verhalen gehoord. Ook mijn oma zwaaide met de pollepel.

Mijn leeservaring is hetzelfde als bij het boek van Adriaan van Dis. Een prachtig verhaal, soms komisch en ook triest. Jammer dat Haar goede hand niet net zo veel aandacht heeft gekregen.