Recensie Waar is onze moeder

Het vertelperspectief is het eerste wat mij opvalt. Het eerste gedeelte is geschreven in de jij-vorm. Dat is even wennen. Waar is onze moeder wordt verteld door de dochter (jij), de zoon (hij), de vader en de moeder. Voor mij word het langzaam duidelijk dat de familie moeder niet echt hebben gekend. Moeder heeft zichzelf weggecijferd. De vermissing van moeder, het drama (anders kan ik het niet noemen) wordt prachtig beschreven. Ondanks haar ziekte weigert ze zich te laten behandelen. Haar man neemt ook weinig notie van haar. Pas bij haar vermissing gaat de familie beseffen hoe hun relatie ten opzichte van hun moeder echt was. Moeder blijkt ook een geheim te hebben die de kinderen niet weten. Of moeder nog wordt gevonden laat ik jullie niet weten. Dat is weer mijn geheim. Ik vond het een schitterend verhaal.