Opnieuw een knap geconstrueerde en spannende thriller

Het familiegraf of "Het berggraf" wat de letterlijke vertaling is van de Zweedse titel, is een uitstekende thriller waarin ook veel focus wordt gelegd op de emotionele en relationele besognes van de onderzoekers. Ook in dit boek krijgt Sebastian Bergman weer de rol van de buitengewone, vrouwengekke, vrij narcistische psycholoog. Om zijn dochter Vanja voor zich te winnen (voor wie dit feit onbekend is), laat hij zich in dit boek echter ook van zijn andere, meelevende en emotionele kant zien. En bij mij werkt dit opnieuw! Ook de andere onderzoekers laten hun persoonlijke problemen bepaald niet thuis als ze opnieuw op onderzoek uit moeten.

Tijdens een bergwandeling in Jämtland vinden twee Zweedse vrouwen bij een valpartij een uit de grond gestoken hand, en bij nader inzien een graf waarin zes personen werden begraven, waaronder 2 kinderen. Torkel en zijn onderzoekseenheid worden terug ter plaatse gevraagd. Ze komen erop uit dat in dezelfde tijd van de moorden ook een nooit opgeklaard auto-ongeval plaats vond waarin de Amerikaanse Patricia Welton gestorven is, en dat dit uiteindelijk ook met opzet was.

Ergens anders in de buurt van Stockholm woont de Afghaanse Shibeka met haar twee zonen. Sinds de verdwijning van haar man Hamid bestookt ze de overheden met brieven om te weten te komen wat er met hem gebeurd is. Een journalist die meer informatie heeft gekregen van een geheim gehouden asielafwijzing van hetzelfde gezin, krijgt interesse voor haar geval en komt in contact met haar. Ze wordt echter tegen gehouden door haar gesloten, conservatieve omgeving om met deze zaak verder te gaan. Maar dan wordt in plaats van zij zelf, haar 15-jarige zoon er in mee getrokken...

Het onderzoeksteam wordt meegetrokken in een traag, moeilijk lopend onderzoek waar maar eerst weinig aan het licht komt, en dat relaties blijkt te hebben met de veiligheidspolitie en de 'veiligheid van het land'. In naam hiervan wordt heel wat informatie geheim gehouden wat het moordonderzoek uiteraard geen goed doet.

De plot zit zeer goed in elkaar en alle verhaallijnen worden aan het slot knap samengebracht. Hjorth en Rosenfeldt bieden hiermee een waardige opvolger in hun Bergmankronieken. Het verhaal is echt om duimen en vingers van af te likken en zeer relevant! De ene houdt ook al wat meer van de persoonlijke levens van de onderzoekers als de andere, maar voor mij zijn ze zeker origineel en storen ze niet. Nog twee boeken te gaan in deze reeks, die ik volledig in het Zweeds aan het lezen ben.