Knappe thriller-kennismaking met deze Duitse schrijfster

Dit is een eerste proeve van de Duitse successchrijfster Juli Zeh voor mij. En het smaakt zeker naar meer! Jola von der Pahlen, een actrice uit een soapserie en de 'successchrijver' Theo Hast gaan op vakantie naar de Canarische eilanden om er te leren duiken. Zij: een actrice die haar laatste kans ziet om iets van een filmcarrière te maken in de rol van een pionierende duikende vrouw in een film die op de rollen staat; hij: een schrijver met een bekende naam maar die al lang geen boek meer uit zijn pen kon halen. Tussen het koppel loopt het al niet goed. Theo is veel ouder, Jola nog met haar dromen, die hij volgens haar telkens weer kapot maakt.

Sven is hun duikleraar die hen alleen 14 dagen zal begeleiden. Hij is een geëmigreerde Duitser, die als jurist is afgestudeerd maar zijn vlucht nam naar Lanzarote om aan de druk van de ratrace te ontsnappen. Hij woont samen met Antje, zijn vriendin, die toch minder de aandacht naar zich toe trekt in dit verhaal.
Uit principe houdt Sven zich afzijdig van het privé-leven van zijn klanten maar deze keer lukt het hem niet, en sluipt er een gecompliceerde driehoeksverhouding tussen hem, Jola en Theo in, terwijl Jola en Theo tussen elkaar al een grimmige gecompliceerde relatie hebben.

Het verhaal is een echte literaire, psychologische thriller met een sterke insteek geworden: het is Sven die de hoofdverteller is, maar dit wordt afgewisseld met een totaal andere kant van het verhaal in dagboekfragmenten van Jola, waardoor je denkt dat zij de waarheid naar haar hand zet. Maar niets weet je zeker als lezer als je de laatste bladzijden hebt omgeslagen. Want hoe kan je ervan overtuigd zijn dat Sven de waarheid in pacht heeft? Het kan evengoed hier over een onbetrouwbare verteller gaan. Zo wordt dit boek rijker naarmate je er wat langer over nadenkt.

Nultijd is een term uit de duikerswereld en het duiken en de oceaan staan in dit boek ook wel voor een aantal metaforen. De vlucht die Sven naar Lanzarote bracht en hem naar de oceaan voerde, komt echter plotseling tot een einde. Het verhaal is knap opgebouwd met een naar eigen inzicht vrij te interpreteren plot. De sfeer en de stijl van het boek bevallen uitzonderlijk goed. En de romans van Zeh zoals Speeltijd en Vrije val blijken zelfs nog beter te zijn. Dat belooft nog heel wat leesplezier!