Eenzaamheid en pijn

Lucas de Waard 1984 schreef voor Bos Theater producties en het Zuidelijk toneel. Zijn debuut roman "Kamers " werd genomineerd voor de schaduwprijs Gouden strop. Kraaien tellen is zijn tweede roman.
Tobias Gouweleeuw is veegwagenbestuurder. Zijn studie aan de kunstacademie heeft hij niet afgemaakt en dit is nu zijn leven en zijn passie. Hij voelt zich gelukkig in zijn veegwagen en heeft er plezier in als de straten schoon zijn. Dat je de volgende dag weer opnieuw kunt beginnen maakt hem niet uit. Hij doet er alles aan om zoveel mogelijk onopgemerkt te blijven. Met zijn collega,s heeft hij nauwelijks contact. Hij vindt het lastig als zij hem aanspreken.
Als zijn enige zus Krista tijdens een vakantie in Praag zelfmoord pleegt is het leven voor hem ook zinloos.
Steeds weer komt hij in zijn hoofd Krista tegen, praat, schreeuwt en huilt met haar. Hun jeugd, de ouders, vakanties alles komt langs.
Hij krijgt een heftige relatie met Cayenne die hem aan zijn zus doet denken. Tobias en zijn ouders rouwen beide om Krista maar kunnen elkaar hierin niet steunen. Als er een journalist ongevraagd een stuk over hem in de krant plaats zint hij op wraak. Dan raakt hij zijn baan kwijt en wat moet hij nu.
Het is een triest verhaal over: verliesverwerking, eenzaamheid, schuld, loslaten en niet meer verder willen. Het boek is in de Ik vorm geschreven met korte heftige zinnen. Het verleden en heden wisselen elkaar steeds af wat zeker niet storend is, waardoor je Tobias beter gaat begrijpen.
De schrijfstijl is heel puur, pijnlijk maar ook grappig.
De cover snap je na het lezen van dit boek al waren de kraaien niet zo talrijk.
Van de eerste tot de laatste bladzijde heb ik genoten van dit boek.
Ik geef dit boek 4*