An outrageous amount of drama

Mijn eerste gedachten bij het zien van dit boek: wauw.
Mijn eerste gedachten bij het lezen van de achterflap: oh nee, niet wéér.

Niet weer een boek waarin een tienermeisje is achtergelaten.
Niet weer een boek met een 'verboden' liefde tussen alle drama door.
Niet weer een boek dat een soapserie aan drama in een beperkt aantal bladzijden propt.

Oftewel: ik heb het boek maar even weggelegd tot ik zin had om een contemporary te lezen, anders zou ik het boek geen recht doen. Ik ben blij dat ik heb gewacht met lezen, want uiteindelijk heb ik er best van kunnen genieten.

In "Dit laaiende vuur" maken we kennis met Lucille en haar 9-jarige zusje Wren. Het hele dorp weet dat hun vader is doorgedraaid, maar niemand weet dat hun moeder niet terug is gekomen van een 'vakantie' om alles op een rijtje te krijgen. En dus is het aan Lu om alles draaiende te houden, wat betekent dat ze werk moet zoeken, eten moet kopen, rekeningen moet betalen en bovenal voor haar zusje moet zorgen. Gelukkig heeft ze haar beste vriendin Eden en haar tweelingbroer Digby, hoewel ze voor hem ineens meer voelt...

Het beste aan dit boek vind ik toch wel de schrijfstijl. Estelle Laure heeft een poëtische stijl en er zitten ontzettend mooie passages in dit boek, die echt de sfeer en de gevoelens weergeven. Ook de gebeurtenissen worden heel mooi beschreven, hoewel het hierdoor soms wel een tikje dramatisch wordt.

Daarmee kom ik ook meteen bij mijn grootste punt van kritiek: er is wel heel veel drama in dit boek. Het is een relatief kort boek (288 pagina's), maar Lucille overkomt zoveel dat het gewoon niet mogelijk is op alle gevoelens en gebeurtenissen in te gaan. Op een gegeven moment somt iemand in een boek alle gebeurtenissen zelfs letterlijk op en merkt op dat het niet gek is dat ze daardoor van slag is. Goh.
Er zit echt potentie in het boek, maar er had gewoon wat minder moeten gebeuren óf het boek had dubbel zo dik moeten zijn, zodat de auteur de emoties en het karakter van Lu wat meer uit kon diepen.

Toch heb ik wel van het boek kunnen genieten. Het was een kort boek en ik vloog echt door de pagina's heen. Ik had niet zoveel met de romance in het boek, hoewel ik erg positief verrast was dat de echte vriendin van Digby eens niet slecht neergezet wordt (ze is juist ontzettend lief en loyaal). Daarbij vond ik Wren heel erg leuk en kon ik genieten van de sfeer van de buurt waarin Lu woont. Ook vind ik het leuk dat de titel van het boek perfect past bij de inhoud, dat zie je lang niet altijd.

Ik zou het boek niet snel nogmaals lezen, maar ik ben blij dat ik het heb gelezen. Als Estelle Laure nog een boek schrijft, ga ik die zeker lezen. Ze heeft echt een mooie schrijfstijl en als ze wat minder drama in weinig pagina's stopt, kan het me zeker gaan verrassen!