Een vrolijk boek over een serieus onderwerp

Goed om te weten: ik las de Engelse versie, "Finding Audrey" en de recensie hieronder bevat echt belangrijke SPOILERS. Je bent gewaarschuwt!!

Ik wilde dit boek al superlang lezen en toen ik hem eindelijk in de bieb vond heb ik hem in één dag uitgelezen. Ik heb er erg van genoten, maar tegelijkertijd zijn mijn gevoelens een beetje dubbel.

Aan de ene kant: YAY! Sophie Kinsella heeft wéér een fan-tas-tisch boek geschreven!! Want:
1. Het boek is snel, luchtig en leuk om te lezen;
2. Er staan goede vergelijkingen en beschrijvingen in, waardoor je Audrey - maar ook vrienden/familie met een angststoornis - beter kunt (gaan) begrijpen;
3. Het is echt grappig (vooral de moeder met haar artikelen in de Daily Times ("The Eight Signs Your Child is Addicted to Computer Games") was geweldig, zowel neurotisch als irritant als komisch en liefdevol en zorgzaam).

"You teenagers need sleep. You should be sleeping fourteen hours a night."
"Fourteen hours?" we both stare at her.
"Mum, even comatose people don't sleep fourteen hours a night," says Frank.'

Aan de andere kant schreeuwt de kritische lezer in mij moord en brand:

WARNING: GIGANTIC SPOILERS AHEAD!!

1. In het begin van het boek kan Audrey nog niet eens de deur open doen. In het midden van het boek kan ze ineens naar de Starbucks lopen en daar ook nog eens random mensen aanspreken. En dat allemaal dankzij... you guessed it: love. Want liefde is een magische eenhoorn en kan alle problemen oplossen. Not.
2. Linus blijft oppervlakkig. En ligt het aan mij of is er compleet geen basis voor de liefde tussen Linus en Audrey? Ze schrijven elkaar briefjes en dan bam: in love. Nu wil ik dat nog wel door de vingers zien, want het is allemaal zo lief en leuk <3 Maar dan: het is écht lastig, een relatie met iemand die mentale problemen heeft. We zien wel dat Linus een keertje breekt, maar dat is het dan ook. En daarvan word ik wel een beetje verdrietig, want Sophie Kinsella had er zoveel meer mee kunnen doen!

Maar uiteindelijk winnen de goede punten het ruimschoots van de slechte punten, want ik vind het toch fijn dat er eens een grappig, luchtig, goed boek is over mentale problemen. En het boek geeft ondanks de punten hierboven best wel een goed idee van hoe een stoornis of ziekte een relatie, een gezin, een vriendinnengroep kan beïnvloeden. En dat je niet ineens beter kan worden.

"But, Audrey, that's what life is. We're all on a jagged graph. I know I am. Up a bit, down a bit. That's life.”

Oftewel: snoer je innerlijke criticus de mond en geniet van dit boek! Stiekem wil ik het boek zelfs 4,5 sterren geven, dus dat zegt wel hoe leuk ik het boek vond!