Mooie inkijk van de andere kant

Op de cover een typische oorlogsscène van iemand die wordt afgevoerd en een vrouw die wanhopig achterblijft. Als je beter kijkt, is het een scène van na de oorlog; de soldaten zijn binnenlandse strijdkrachten.
Het boek start met een inleiding van Maarten van Rossem die de context van de NSB schetst, een goede toevoeging aan het boek dat verder in romanvorm geschreven is. Het geeft je net wat meer inzicht in de NSB-organisatie. De hoofdstukken zijn afwisselend in het heden geschreven en in het verleden. Elsa, de hoofdpersoon vertelt als bejaarde vrouw haar geschiedenis en de rol van haar vader in de oorlog, die ze altijd verzwegen heeft. We beleven de oorlog met haar mee door de ogen van een jong pubermeisje. Elmer den Braber weet op een mooie manier ook de worsteling van de vader van Elsa te omschrijven en zijn motivatie om lid te worden van de NSB. Dit blijkt eigenlijk een poging te zijn om zijn gezin te beschermen. Het is dusdanig omschreven, dat je hier als lezer ook nog wel begrip voor op kunt brengen. Het had voor mij als lezer toegevoegde waarde gehad als vanuit het perspectief vanuit de vader een deel van het verhaal verteld was. Zo waren zijn motieven nog beter uit de verf gekomen. Het einde van het boek heeft nog een aantal verrassingen in petto, die je als lezer weer even op scherp zetten. Mijn vader was een NSB’er is de debuutroman van Elmer den Braber. Hij heeft altijd wel interesse gehad in de Tweede Wereldoorlog en is zich als volwassene gaan afvragen wat voor motieven mensen hadden om te collaboreren. Dit heeft uiteindelijk geleid tot deze roman.
Het boek eindigt met prachtige foto’s uit Weesp, de plaats waar het zich afspeelt en een aantal interviews met mensen die een familielid hadden die bij de NSB zat. Zo vindt een mooie vertaling plaats van fictie naar non-fictie. Ik zou Elmer den Braber willen uitnodigen om een volgend boek over hetzelfde thema te schrijven, maar dan vanuit de NSB’er zelf.