Als vanouds en goede afsluiting van een tweeluik

Na een jaar wachten is daar eindelijk het vervolg op deel 13! Het eerste deel van dit tweeluik, waarin wordt gestreden tegen de Clan van de Rode Vos, eindigt met een cliffhanger.

Deel 14 gaat verder waar deel 13 eindigt: de koninklijke familie zit vast in de toren nadat Dimon als leider van de Clan in het kasteel rondloopt. Maddie doet er alles aan om haar vader en Grijze Jager Gilan te laten ontsnappen uit het oude fort waar ze ingesloten zijn, maar daarvoor moet ze op tijd de Skandische broederband De Reigers weten te vinden. Het is de vraag of ze op tijd zijn om koning Duncan en prinses Cassandra uit de toren te kunnen bevrijden.

Ondanks dat de inhoud van De Clan van de Rode Vos goed blijft hangen, is het toch fijn dat bepaalde gebeurtenissen terugkomen in Het duel bij Araluen. Het Grijze Jager-verhaal weer oppakken is niet zo moeilijk gezien de vertrouwde dosis humor en de fijne vlotte schrijfstijl van Flanagan. Hoewel veel delen van deze serie qua plot op elkaar lijken, weet Flanagan je toch weer te verrassen. Dat maakt deze serie zo goed!

In dit deel blijven ze dicht bij huis, Araluen. In eerdere delen trokken de Grijze Jagers het land in, maar inmiddels zijn ze in alle delen van het land geweest om zaken op te lossen behalve in Araluen zelf. Ook nu is Maddie weer het hoofdpersonage en ondanks dat het begrijpelijk is dat zij een grotere rol speelt en een prima personage is, worden de oerhelden Will en Halt gemist. Het duel zelf is misschien minder spannend dan andere duels in eerdere delen, maar dit doet geen afbreuk aan de rest van het verhaal dat als vanouds weer goed is.

Alles zit in dit fijn lezende deel 14: oude en nieuwere Grijze Jagers en Skandiërs, een duel bij thuishaven Araluen, humor en een plot zoals we van Flanagan gewend zijn. Het is niet bekend of er nog meer delen komen, maar dit was in ieder geval een goede afsluiting van dit tweeluik. Heel stiekem zullen alle Flanaganfans op nog een verhaal hopen, want Grijze Jagers zijn geweldig!