Lezersrecensie
prachtig voorbeeld van klassieke receptie
Maria van Donkelaar is met de Metamorfosen van Publius Ovidius Naso aan de slag gegaan, en hoe! Dit boek is een prachtig voorbeeld van klassieke receptie.
De Romeinse dichter Ovidius heeft in de eerste eeuw v.C. in totaal 15 boeken met 12.000 versregels geschreven over de schepping en geschiedenis van de wereld. Hiervoor putte hij uit de Griekse en Romeinse mythologie, waardoor zowel Griekse als Latijnse namen in zijn werk voorkomen. Van Donkelaar heeft dat in haar 23 gekozen en voor de moderne lezer bewerkte verhalen gelukkig zo gelaten.
Bovendien sluit ze aan bij de eeuwenoude traditie om deze mythes op rijm te zetten, in moderne metriek die goed past bij een moderne taal als het Nederlands. Ovidius schreef zijn Metamorphosae in de dactylische hexameter, oftewel zes lettergrepen in een lang-kort-kort-ritme, maar dit is in onze taal onhaalbaar. Van Donkelaar heeft gekozen voor zinnen met acht trocheeën (lang-kort).
De taalliefhebber ontdekt meerdere woordgrapjes en -kunstjes. Let eens op het verhaal van Perseus en de slangenkop van Medusa, waarin veel “s”-klanken van de slangen verwerkt zijn.
Achterin het boek staat een persoons- en plaatsregister, evenals een getekende stamboom met goden en helden, waardoor het boek voor iedereen leuk en goed te begrijpen is.
De creatieve prenten van Sylvia Weve nemen een groot deel van de bladzijde in. Terecht, want zo wordt de aandacht van de lezer vanzelf naar details getrokken.
Wie heeft de oortjes van de bewakers van prinses Europa opgemerkt? En welk logo staat er op haar kleding?
Een klassiek Romeo-en-Julia verhaal staat ook in dit boek: Pyramus en Thisbe konden door hun families niet bij elkaar zijn en eindigden zoals later Shakespeare dunnetjes overdeed. Om op de titel van dit prachtige boek terug te komen: Apollo is de god van de muziek en koning Midas had hem beledigd door commentaar te leveren op het fluitspel van Pan. Er mankeerde niets aan zijn oren zei Midas waarop Apollo hem lange harige oren gaf: hij leek nu op de ezel die hij was. Uiteindelijk stierf hij van schaamte.
Dit boek is een mooie introductie voor niet-kenners van de klassieke verhalen en voor de classici is deze fenomenale bewerking een feest van herkenning. Een verdiende 5*.
De Romeinse dichter Ovidius heeft in de eerste eeuw v.C. in totaal 15 boeken met 12.000 versregels geschreven over de schepping en geschiedenis van de wereld. Hiervoor putte hij uit de Griekse en Romeinse mythologie, waardoor zowel Griekse als Latijnse namen in zijn werk voorkomen. Van Donkelaar heeft dat in haar 23 gekozen en voor de moderne lezer bewerkte verhalen gelukkig zo gelaten.
Bovendien sluit ze aan bij de eeuwenoude traditie om deze mythes op rijm te zetten, in moderne metriek die goed past bij een moderne taal als het Nederlands. Ovidius schreef zijn Metamorphosae in de dactylische hexameter, oftewel zes lettergrepen in een lang-kort-kort-ritme, maar dit is in onze taal onhaalbaar. Van Donkelaar heeft gekozen voor zinnen met acht trocheeën (lang-kort).
De taalliefhebber ontdekt meerdere woordgrapjes en -kunstjes. Let eens op het verhaal van Perseus en de slangenkop van Medusa, waarin veel “s”-klanken van de slangen verwerkt zijn.
Achterin het boek staat een persoons- en plaatsregister, evenals een getekende stamboom met goden en helden, waardoor het boek voor iedereen leuk en goed te begrijpen is.
De creatieve prenten van Sylvia Weve nemen een groot deel van de bladzijde in. Terecht, want zo wordt de aandacht van de lezer vanzelf naar details getrokken.
Wie heeft de oortjes van de bewakers van prinses Europa opgemerkt? En welk logo staat er op haar kleding?
Een klassiek Romeo-en-Julia verhaal staat ook in dit boek: Pyramus en Thisbe konden door hun families niet bij elkaar zijn en eindigden zoals later Shakespeare dunnetjes overdeed. Om op de titel van dit prachtige boek terug te komen: Apollo is de god van de muziek en koning Midas had hem beledigd door commentaar te leveren op het fluitspel van Pan. Er mankeerde niets aan zijn oren zei Midas waarop Apollo hem lange harige oren gaf: hij leek nu op de ezel die hij was. Uiteindelijk stierf hij van schaamte.
Dit boek is een mooie introductie voor niet-kenners van de klassieke verhalen en voor de classici is deze fenomenale bewerking een feest van herkenning. Een verdiende 5*.
1
Reageer op deze recensie
