Een waardevolle weg!

Anna is verlegen, onzichtbaar en soms verdwijnt alle lucht om haar heen en lijkt er in de hele wereld niet genoeg zuurstof voor één ademhaling. Ze woont in Huizelandvoorzand, een stichting opgericht door haar moeder. Ze verliest haar eigen moeder aan de weesjes die er wonen. Anna krijgt geen aandacht meer van haar, want ze is niet zielig genoeg. Ze weet niet zo goed waarom en waar naartoe, maar ze wil weg. En ze gaat. Haar eerste stap op een lange weg naar de vrijheid waar ze naar verlangt. Soms moet eerst alles fout gaan, moet eerst je hele wereld instorten voordat je een betere kan bouwen. Maar de goede weg kiezen nadat de grond onder je voeten is verdwenen is moeilijk. Zal het Anna lukken? Zal ze haar angsten overwinnen, het gat in haar binnenste durven te betreden? Zal ze écht vrij zijn?  

Jowi Schmitz is, net als Anna, weggelopen toen ze jong was. Ze is zelfs, net als Anna, in Barcelona terechtgekomen. Toch is Weg totaal geen autobiografie, maar er zit wel veel van de ziel van de schrijfster in. Voor dit verhaal is ze teruggereisd naar haar vroegere zelf, onder andere door Barcelona opnieuw te bezoeken. Na zes jaar was het boek klaar. Hiervoor schreef ze veel verschillende soorten verhalen, waaronder Ik heet Olivia en daar kan ik ook niks aan doen, een kinderboek dat raakt. In al haar boeken kan je één lijn ontdekken: dapper zijn, zelfs als je bang bent. Het goede doen, zelfs als het niet de makkelijkste keuze is.  

In Weg gaat de lezer mee met Anna, op haar reis om het goede te doen. Hoewel ze vrienden maakt onderweg is het een eenzame reis, een eenzaam leven op straat. In het hete Barcelona lijkt ze nóg meer met zichzelf geconfronteerd te worden dan toen ze was opgesloten in haar eigen kamer, thuis in Huizelandvoorzand. Gelukkig krijgt ze wel hulp, vooral van Barry, de Amerikaanse zwerver die alles heeft verloren. Alles wat hij had heeft hij weggegeven voor de vrijheid, om als koning van de straat zijn kunsten te kunnen vertonen. Anna weet heel goed dat ze ook zo vrij wil zijn, tegen alle regels in, maar of ze ook echt alles weg wil geven, alles los wil laten... Iets in haar blijft vasthoudend, is nog niet klaar met het verleden.  

Weg gaat over schreeuwen zonder dat iemand je hoort en rennen zonder dat je vooruitkomt. Maar het gaat ook over luisteren naar de mensen van wie je houdt en vinden wie je bent. Het gaat over Anna, een wegloopkind, een verhaal geschreven voor iedereen die jong is, wanhopig is en weg wil. Maar ook wanneer je tevreden bent met je huis, tuin en ouders is dit boek waardevol.  

Schmitz beschrijft haar personages zodanig dat je meeleeft en je je in hen kan verplaatsen. Toch worden niet al hun problemen uitgelegd en sommige dingen blijven mysterieus. Dit maakt ze extra menselijk, aangezien in het echte leven je ook nooit iemand helemaal ‘naakt’ ziet, zoals diegene in zijn of haar pure kern is.  

Het verhaal van Anna heeft een schokkend begin, maar daarna bijna geen scherpe kantjes meer. Toch is het niet zo dat daarmee ook de interesse of spanning verdwijnt. De lezer wordt gegrepen door Schmitz' zintuigelijke beschrijvingen. Als je dit boek leest vergeet je wat er om je heen gebeurt. De wereld vervaagt. Je zit in Barcelona en er pikt een kauwtje aan je vingers. Je zit niet meer thuis op de bank, nee, je bent even... weg.