Gedateerd en (daardoor) traag

Iedereen kent wel de ervaring van het terugzien van een bekende televisieserie van vroeger, waarbij je je afvraagt hoe het kan dat iets dat je toen zo spannend vond, nu zo enorm langzaam, sloom en traag is. De knallende actiescènes die je je herinnert blijken minutenlang te duren en het toen zo spectaculaire plot sleept zich voort. Blijkbaar was televisie vroeger een stuk langzamer en werd alles een stuk gezapiger gemonteerd dan tegenwoordig. Je blijkt met de tijd meeveranderd te zijn, en gewend te zijn geraakt aan een hoger tempo.
Een soortgelijk gevoel maakt zich van je meester bij het lezen van De kaping van Pelham 1-2-3. De verfilming van deze thriller werd onlangs gelanceerd in de bioscoop, en dat was reden tot een heruitgave met filmomslag van dit boek uit 1973. Daar waar het plot van de film naar de eenentwintigste eeuw verplaatst is, is aan het boek - behalve het omslag - niets veranderd.
Begrijpelijk, want je kunt niet zomaar gaan zitten rommelen in een oorspronkelijk werk. Maar het maakt dat je als lezer bijna niet door het verhaal heen komt. Het tempo ligt verschrikkelijk laag, pas na zo’n 220 pagina’s waarin slechts een uur verstrijkt, begint het verhaal een beetje aardig te worden. Terwijl het dan eigenlijk al zo goed als afgelopen is. Het plot komt niet op gang en van spanning is geen sprake.
Dat komt mede doordat de personages geen enkele geloofwaardigheid of body krijgen. De dialogen voelen vreemd aan, waarschijnlijk doordat er sprake is van spreektaal van zesendertig jaar geleden, en geen van de hoofdpersonen krijgt een achtergrond of iets van kleur.
Wat wel aardig is, juist door de gedateerdheid, zijn de beschrijvingen van de verschillende bijfiguren. Zo is er sprake van een undercover politieagent die eruit ziet als een hippie, en die met zijn hippievriendin enorme bonje heeft over principes als macht en politiek.
Verder is er weinig interessants aan dit boek. Hopelijk komen de personages in de film beter uit de verf, en is de gedateerdheid die in het boek continu voelbaar is, weggemonteerd met een plot en montage uit de eenentwintigste eeuw. Het enige moderne aan deze editie van Godey’s boek is, helaas, het omslag.