Onderwerp en plot zijn prima.

zou het lezen van zijn zoveelste medische thriller net even leuker zijn.,Robin Cook heeft vaak het predikaat “bedenker van de medische thriller” opgeplakt gekregen. Al sinds 1972 schrijft hij spannende boeken waarin een hoofdrol is weggelegd voor de medische wetenschap. Vaak spelen onbekende ziektes of bijzondere virussen een hoofdrol, maar nog vaker voert Cook mensen op die misbruik maken van hun kennis en positie. Mensen die vertrouwen krijgen vanwege de functie die ze uitoefenen, maar die dit vertrouwen op de verschrikkelijkste manieren gebruiken.
Wat dat betreft volgt Diagnose het vertrouwde recept. Er overlijden verschillende mensen die voor een eenvoudige ingreep in het ziekenhuis zijn opgenomen. Een jonge, gezonde man die zijn been brak tijdens het skeeleren, een pittige jonge moeder die een knieoperatie moest ondergaan: het zijn simpele operaties, die met geen mogelijkheid tot de hartstilstand hebben kunnen leiden waaraan ze onverwacht overleden.
Uit de autopsie, die door forensisch patholoog Laurie Montgomery wordt uitgevoerd, blijkt echter ook geen enkele andere aanleiding voor het overlijden. Laurie vindt dat op z’n zachtst gezegd vreemd, en wanneer blijkt dat zich eerder ook dergelijke gevallen hebben voorgedaan in hetzelfde ziekenhuis, begint ze het zelfs verdacht te vinden. Ze vermoedt dat er meer achter kan steken, en gaat op onderzoek uit naar wat ze ‘haar serie’ noemt.
Mooie bijkomstigheid voor Laurie is dat dit onderzoek haar aandacht afleidt van haar privé-problemen. Haar relatie met Jack Stapleton, haar collega, lijkt nu toch op de klippen gelopen, en Laurie weet niet hoe ze hier mee om moet gaan. Daarnaast blijkt haar moeder verzwegen te hebben dat ze een operatie moet ondergaan, die ook voor Laurie grote gevolgen zou kunnen hebben.
Cook weet het verhaal soepel te switchen tussen het interessante onderzoek en Lauries eigen zaken. Dat houdt de vaart er ten minste nog een klein beetje in, want verder wijdt hij wel erg graag uit over allerlei voor het verhaal minder relevante zaken. Je krijgt af en toe het gevoel dat hij als auteur gewoon graag wil laten zien hoeveel hij weet. Daar komt nog bij dat de personages erg plat blijven, en eigenlijk niet veel meer worden dan een karikatuur van echte mensen. Als Cook iets meer to the point zou zijn en de personages wat realistischer zou beschrijven, zou het lezen van zijn zoveelste medische thriller net even leuker zijn. Onderwerp en plot zijn namelijk prima, dus de basis is er, maar je hoopt bij een auteur met zoveel ervaring dat zijn werk in de loop der jaren toch wat beter zou worden.