Je grootste angst

Je krijgt een ongeluk en als je bijkomt blijkt dat je lichaam je helemaal in de steek heeft gelaten. Je ligt in een coma, maar je kunt alles horen wat er om je heen gebeurt en bent helemaal bij je positieven. Alleen zie je niets, voel je niets, kun je niets bewegen en kun je niet praten. Voor veel mensen is dit een grote angst, maar voor Casey Marshall is het de harde werkelijkheid.
Het ene moment liep ze nietsvermoedend door een parkeergarage en het volgende reed een grote zilveren auto met grote snelheid op haar in. Als Casey in haar ziekenhuisbed bijkomt, hoort ze aan de gesprekken om haar heen dat de politie vermoedt dat er opzet in het spel was. Casey is geschokt, en wordt verschrikkelijk boos als blijkt dat haar geliefde echtgenoot Warren een verdachte is. Maar niemand weet dat Casey bij is, en niemand vraagt haar wat zij ervan denkt.
Het gegeven is werkelijk ijzingwekkend en dat maakt dat je in eerste instantie in het verhaal gezogen wordt. Na de eerste vijftig pagina’s zakt het echter een beetje in. Er gebeurt niet zoveel en van alles wat er gebeurt vraagt de lezer zich, samen met Casey, af of het nu echt is, of toch de televisie die aanstaat naast Caseys ziekbed. Het verhaal sleept zich zo’n honderd pagina’s voort, en dan krijgt het ineens weer vaart en spanning. Het lijkt dan of de ontknoping dichtbij is, maar er moet toch nog heel wat gebeuren voordat alles op z’n plek terecht komt. Wel jammer is dat vanaf dat punt sommige zaken een beetje voorspelbaar worden, maar de spanning maakt dat gelukkig goed.
Met Roerloos kun je zonder problemen een paar heel prettige uren op de bank doorbrengen. Geen hoogvlieger, maar door het thema waar iedereen zich iets bij voor kan stellen absoluut onderhoudend.