Wachten op een wonder

Vang me als ik val is alweer de achtste literaire thriller (de korte verhalen niet meegeteld) van het duo Nicci French en de vele fans van het schrijvende echtpaar hebben hier lang op moeten wachten. Het is alweer anderhalf jaar geleden dat De verborgen glimlach, winnaar van de Zilveren Vingerafdruk 2003, verscheen. Het boek dat in de zomer van 2003 werd uitgebracht was mijn kennismaking met het duo Sean French en Nicci Gerrard.
Vang me als ik val is dus mijn tweede French-ervaring en heeft mij op een vreemde manier in de greep gehouden. In Vang me als ik val vertelt Holly Krauss haar verhaal. Ze is getrouwd met Charlie en heeft samen met haar vriendin Meg een eigen bedrijfje. Maar Holly werkt zich behoorlijk in de nesten wanneer ze de verkeerde mensen tegen zich in het harnas jaagt. In plaats van aanbeden, wordt ze bedreigd en gestalked en raakt ze in financiële problemen. Wie kan zij nog vertrouwen. Kan ze zichzelf nog wel vertrouwen?
Als ik uit mag gaan van ‘het concept Nicci French’ dan beantwoordt Vang me als ik val niet aan die verwachtingen. Waar De verborgen glimlach erg beklemmend was, daar biedt dit verhaal minder van díe onderhuidse spanning. Ook het feit dat de hoofdpersoon nu eens zélf verantwoordelijk is voor wat haar overkomt is volgens mij redelijk vernieuwend voor het duo. De plotselinge verandering van de ‘ik-vorm’ (na tweederde van het verhaal zit je ineens in het hoofd van iemand anders) vond ik een beetje geforceerd, maar geeft wel net even een nieuwe smaak aan het geheel.
Na een sterk begin, laten de schrijvers het gedurende het verloop van het verhaal soms een beetje afweten. Dan lijkt het verhaal stil te vallen en te wachten op een wonder. Maar toch lukt het hen – en blijkbaar zonder enige moeite – mij te blijven boeien op weg naar een ontknoping die je wederom op het puntje van je stoel doet belanden. Een knappe verdienste van het populaire schrijverspaar.