Eerder een psychologische roman dan een Big Brother reality show

Twaalf kandidaten nemen deel aan een reality-programma waarin ze moeten zien te overleven in de wildernis in het noordoosten van de VS. De uitdagingen worden steeds heftiger. Heeft dit spel wel een einde? En wat gebeurt er achter de schermen? Alsof dat nog niet genoeg is om een boek mee te vullen, gooit de auteur er nog een besmettelijke dodelijke ziekte bovenop, waardoor de deelnemers onwetend aan hun lot overgelaten worden.

De plot lijkt misschien wat vergezocht, maar wordt overtuigend neergezet. Al vraagt dit verhaal nogal een inspanning van de lezer: een overvloed aan personages, elk met hun eigen kleur en fictieve naam (voor het showelement) terwijl ze elkaar met hun gewone naam aanspreken. Gelukkig spelen de cameramannen en andere programmamedewerkers slechts een bijrol na hun gloriemoment in de openingsscène.

Maar eigenlijk draait het vooral om het hoofdpersonage Zoo, haar doorzettingsvermogen, gestage aftakeling en verlies van realiteitszin. Daarnaast is er nog een tweede verhaallijn vanuit het perspectief van de editor die zorgt voor de montage van het programma (hier zitten de interessantste delen!). En zelfs nog een derde, vanuit het gezichtspunt van de kijkers in een twitter-achtig gesprek, die voor een climax op het einde zorgen.

De vergelijkingen met ‘De Hongerspelen’ en ‘Expeditie Robinson’ zijn niet echt gerechtvaardigd en wekken te hoge verwachtingen. Dit boek is op zich wel goed, maar een heel ander genre.