Lezersrecensie
Aardig debuut
De jongen uit celstad is het eerste boek in de Offworlder-serie
En tevens het debuut van de auteur C.M. Chang.
Je stapt in het boek Europaplex (jaar 2150) binnen,waar de armen weinig hebben.
Om te overleven moet er hard gewerkt worden, gebukt onder allerlei regels.
NamJu moet voor twee werken, aangezien zijn vader al lang niets meer doet.
Gelukkig voor hem is er het spel DeathZone nog. Een spel waar hij zijn lijf
En leden op het spel zet om aan de realiteit te ontsnappen en een winnaar te zijn.
Nadat hij een vriend betrapt, wordt NamJu
Uitgenodigd voor een ander spel, een gevaarlijker spel. Er
Is geen weg terug als je begint. Je speelt het uit of sterft.
Toen ik in De jongen uit celstad begon, had ik niet direct bijster veel met NamJu.
Chang zet zijn omstandigheden goed neer, ook de druk van zijn vader (voor wie
Echt vrijwel niets goed genoeg is), maar NamJu klaagt nogal veel en
Laat nogal vaak zijn eigen belang winnen, als een behoorlijke puber. Maar zodra ‘t
Spel van de Offworlder al even loopt en het duidelijk wordt dat dit geenszins een
Tof DeathZone-spel is, waar je hooguit wat breekt, stapt NamJu eindelijk vooruit.
Als zijn vrienden ook bedreigd worden, gaat hij aardig ver om ze veilig te houden.
De jongen NamJu groeit uit tot een vent. Alleen jammer dat ‘t zo lang duurt.
-
Ook al is NamJu het hoofdpersonage, diverse andere personages worden ook
Fijn uitgewerkt. Zo ook de synth Seth die een tijd lang NamJu
Freaking erg op zijn zenuwen werkt, maar wel ‘t meest menselijke personage lijkt.
Wanneer het nodig is, komen ook NamJu’s vrienden aan de beurt en zelfs de
Offwolder – hoe mysterieus ook – krijgt een eigen karakter (hoewel ze haar smoel
Rottig jat. Dat gemene, vervelende… wezen? Afijn: Die rottige Offwolder!).
Lastig aan dit boek is de plot. Deze verraadt toch nog de beetje onvaste hand van
De debuterende auteur. Op diverse momenten lijken bepaalde voorvallen
Enkel te gebeuren omdat het nodig is voor de plot, niet omdat het logisch en/of
Rasecht voor de personages is. Maar los daarvan is het een spannende zit.
-
CM Chang heeft bij het schrijven van het boek niet enkel aan de wereld/ cultuur,
Maar ook aan de taal gedacht. Ze neemt de taal niet een op een over van nu.
Chang strooit hier en daar met toekomstige straattaal, zonder te vervreemden.
Hardheid klinkt door in de scheldwoorden, wat NamJu's wereld goed weergeeft.
Alles bij elkaar maakt van De jongen uit celstad een aardig debuut.
Nog hier en daar zie je een onvaste hand, maar overall: Een fijne leeservaring!
Gretig zal ik in ieder geval mijn hand leggen op deel 2, zodra dat boek uit is.
(Als je hier halve sterren zou kunnen geven, had ik 3.5 ster gegeven. Nu blijft het bij 3 (met de .5 er in gedachten bij). Ik hoop dat bij deel 2 ik zo verpletterd word, dat ik er niet onderuit kom om 4 of 5 sterren te geven.)
En tevens het debuut van de auteur C.M. Chang.
Je stapt in het boek Europaplex (jaar 2150) binnen,waar de armen weinig hebben.
Om te overleven moet er hard gewerkt worden, gebukt onder allerlei regels.
NamJu moet voor twee werken, aangezien zijn vader al lang niets meer doet.
Gelukkig voor hem is er het spel DeathZone nog. Een spel waar hij zijn lijf
En leden op het spel zet om aan de realiteit te ontsnappen en een winnaar te zijn.
Nadat hij een vriend betrapt, wordt NamJu
Uitgenodigd voor een ander spel, een gevaarlijker spel. Er
Is geen weg terug als je begint. Je speelt het uit of sterft.
Toen ik in De jongen uit celstad begon, had ik niet direct bijster veel met NamJu.
Chang zet zijn omstandigheden goed neer, ook de druk van zijn vader (voor wie
Echt vrijwel niets goed genoeg is), maar NamJu klaagt nogal veel en
Laat nogal vaak zijn eigen belang winnen, als een behoorlijke puber. Maar zodra ‘t
Spel van de Offworlder al even loopt en het duidelijk wordt dat dit geenszins een
Tof DeathZone-spel is, waar je hooguit wat breekt, stapt NamJu eindelijk vooruit.
Als zijn vrienden ook bedreigd worden, gaat hij aardig ver om ze veilig te houden.
De jongen NamJu groeit uit tot een vent. Alleen jammer dat ‘t zo lang duurt.
-
Ook al is NamJu het hoofdpersonage, diverse andere personages worden ook
Fijn uitgewerkt. Zo ook de synth Seth die een tijd lang NamJu
Freaking erg op zijn zenuwen werkt, maar wel ‘t meest menselijke personage lijkt.
Wanneer het nodig is, komen ook NamJu’s vrienden aan de beurt en zelfs de
Offwolder – hoe mysterieus ook – krijgt een eigen karakter (hoewel ze haar smoel
Rottig jat. Dat gemene, vervelende… wezen? Afijn: Die rottige Offwolder!).
Lastig aan dit boek is de plot. Deze verraadt toch nog de beetje onvaste hand van
De debuterende auteur. Op diverse momenten lijken bepaalde voorvallen
Enkel te gebeuren omdat het nodig is voor de plot, niet omdat het logisch en/of
Rasecht voor de personages is. Maar los daarvan is het een spannende zit.
-
CM Chang heeft bij het schrijven van het boek niet enkel aan de wereld/ cultuur,
Maar ook aan de taal gedacht. Ze neemt de taal niet een op een over van nu.
Chang strooit hier en daar met toekomstige straattaal, zonder te vervreemden.
Hardheid klinkt door in de scheldwoorden, wat NamJu's wereld goed weergeeft.
Alles bij elkaar maakt van De jongen uit celstad een aardig debuut.
Nog hier en daar zie je een onvaste hand, maar overall: Een fijne leeservaring!
Gretig zal ik in ieder geval mijn hand leggen op deel 2, zodra dat boek uit is.
(Als je hier halve sterren zou kunnen geven, had ik 3.5 ster gegeven. Nu blijft het bij 3 (met de .5 er in gedachten bij). Ik hoop dat bij deel 2 ik zo verpletterd word, dat ik er niet onderuit kom om 4 of 5 sterren te geven.)
1
Reageer op deze recensie
