Spannend en aangrijpend boek dat gaat over vriendschap en overleven.

Voor de Hebban leesclub heb ik het boek “Wolfskinderen” van Paul Dowsell mogen lezen.

Het is 1945. Hitler is verslag en Berlijn ligt in puin. Otto en Helene, beiden 16 jaar, zorgen samen voor 4 jongere kinderen. Otto’s broer Ulrich, Hannah en de tweeling Klaus en Erich. Hun ouders zijn dood of onvindbaar. De kinderen schuilen in de kelder van een verlaten ziekenhuis. Iedere dag is een gevecht om te overleven. Eten is immers schaars.

De stad wordt overgenomen door de Russen, Britten. Ulrich ziet hen, alsook Otto en de rest, als landverraders. Hij kan het niet aanvaarden dat ze de oorlog verloren hebben. Hij wil zich daarom aansluiten bij de Weerwolven, een strijdgroep van de Hitler Jugend. Een medogenloze nazi-officier houdt de kinderen intussen in de gaten. Niemand is in deze tijd te vertrouwen.

“Wolfskinderen” is een spannend boek dat gaat over vriendschap en overleven. Het verhaal is realistisch geschreven, en is daarom soms erg aangrijpend. Je krijgt een duidelijk beeld van hoe het er net na de oorlog bijlag en hoe het er aan toe ging.

Het boek vond ik vooral uniek omdat het geschreven is vanuit het oogpunt van enkele kinderen. Zij zijn evenzeer slachtoffer van deze oorlog. Ze zijn hun ouders veelal kwijt en moeten op zo’n jonge leeftijd al strijden om te overleven. Hartverscheurend als je erover nadenkt.

Verder is het boek vlot geschreven met korte hoofdstukken. Je zit al snel in het verhaal dat naast drama ook de nodige spanning heeft. Vooral het einde is erg spannend.

De personages zijn mooi uitgewerkt, je leert hen gaandeweg het verhaal beter kennen. De oudere kinderen moeten al erg snel volwassen zijn en voor de jongere zorgen. Al heeft zelfs het jongste kind zijn/haar eigen taak in het overlevingsproces.

Ik ben heel blij dat ik dit boek heb mogen lezen, het heeft mij zeker kunnen bekoren en na het lezen blijft het nog lang nazinderen. Ik geef het boek dan ook een welverdiende 4 sterren****!