Een ware koningin

Ik begon met niet al te hoge verwachtingen aan de kroon van de Tearling, maar ik moet zeggen dat ik er echt intens van genoten heb. De hoofdreden waar ik dit boek zo ontzettend goed is denk ik omdat het zo een divers verhaal is. Het is een historische roman gemengd met fantasie elementen en een distopische samenleving. Ik kon het gegeven van die samenleving maar niet uit mijn hoofd zetten terwijl ik het boek las. Het is daar altijd sluimerend op de achtergrond, maar het komt nooit aan de oppervlakte. Ik heb zoveel vragen over het hoe en waarom van deze samenleving, die in het eerste deel van deze serie geen antwoord krijgen. Je leest over de grote oversteek, de namen van bekende auteurs worden genoemd en toch kom je nooit meer te weten over waarom we onze wereld hebben verlaten en met zijn alle geëvacueerd zijn naar deze nieuwe wereld. Op bepaalde momenten vergat ik compleet dat ik eigenlijk een futuristisch verhaal aan het lezen was. Hoewel ik me bleef afvragen waarom we terugkeren naar de middeleeuwen?

Maar het verhaal is zonder twijfel erg spannend, vol met politieke intriges! Zelf als lezer kan je niet zeker zijn wie te vertrouwen valt in deze wereld. Het verraad is echt op slimme wijze gebracht, waardoor niet alle betrokken partijen van het begin duidelijk zijn. Kelsea is een van mijn favoriete hoofdpersonages in lange tijd. Ze is nog erg jong en niet adembenemend mooi, maar ze is zonder twijfel een krachtige vrouw. Ze heeft een hart van goud en ze probeert zoveel mogelijk de juiste keuzes te maken. Maar ze heeft ook haar kleine kantjes, wat ervoor zorgt dat haar personage realistisch overkomt. Doorheen het verhaal ontwikkeld ze zich steeds verder in een sterke jonge vrouw. Ze zag haar eigen onzekerheden onder ogen en probeerde er constructief mee om te gaan. Maar ze probeerde ook alle ongelovigen die in haar niet de nieuwe koningin zagen van hun ongelijk te overtuigen. Verfrissend is ook feit dat er in dit eerste deel van het boek weinig tot geen romantiek is. Dit kan natuurlijk nog veranderen in de loop van de reeks. Maar het gebrek aan romantiek is bij de kroon van de Tearling echt een positief punt. Vooral omdat het Kelsea de kans geeft om volledig te groeien in haar rol als troonopvolgsters en vooral om zichzelf te ontwikkelen, zonder hiervoor een partner te hebben.

Een echte aanrader!