Even verwoestend als teder

Ten zuiden van de grens is kort door de bocht genomen een liefdesverhaal over een man die altijd warme gevoelens blijft koesteren voor zijn beste vriendin van vroeger. Deze man, Hajime, is als volwassene uitgegroeid tot een succesvol zakenman en liefhebbende echtgenoot en vader. Zijn jeugdvriendin Shimamoto kan hij echter niet vergeten. Wanneer ze op een avond in een van zijn nachtclubs opdaagt, beseft hij dat hij haar heeft gemist en Hajime zet alles op alles om Shimamoto alsnog voor zich te winnen.

Zoals ik al zei; dat is de korte versie. Zoals het Murakami betaamt wordt het verhaal met veel zorg en precisie opgebouwd. Gevoelens, twijfels, emoties, ideeen; allen krijgen een welverdiend podium van de Japanse schrijver. En het zijn deze elementen die het verhaal zo uniek maken. De middagen waarop de jonge Hajime en Shimamoto naar oude platen luisterden is een directe verwijzing naar de titel, maar tevens symbolisch:

"In de verte hoorde ik Nat King Cole ‘Ten zuiden van de grens’ zingen. Nat King Cole zong natuurlijk over Mexico. Maar dat wist ik toen niet. Ik voelde alleen dat die woorden een wonderlijke klank hadden. Elke keer als ik dit nummer hoorde, vroeg ik me af wat er toch ten zuiden van de grens zou zijn."

Deze nieuwsgierigheid naar het onbekende blijft het hele boek doorsudderen. Het is vanwege die nieuwsgierigheid dat Hajime zo ver gaat om Shimamoto voor zichzelf te houden. Het is vanwege die nieuwsgierigheid dat hij zijn eigen grenzen verlegt. De personages die Murakami in Ten zuiden van de grens opvoert zijn uniek en wonderlijk. Vooral Shimamoto spreekt tot de verbeelding. Haar leven is gehuld in mysteries. Wat ze heeft meegemaakt, wie ze is geworden en wat haar drijft, blijft onbekend.

Het is voor Murakami bij deze roman ook niet het belangrijkste geweest om antwoord te geven op dergelijke vragen. Veel belangrijker is het liefdesverhaal tussen Hajime en Shimamoto. Murakami weet zowel Hajime als Shimamoto een eigen stem te geven en de lezer via hen te vervoeren. De liefde tussen hen is even verwoestend als teder. Even ongrijpbaar als haalbaar. Elk gebaar, elke streling, elke blik en elke dialoog zijn met zoveel liefde beschreven dat het onmogelijk is je niet te verliezen in dit boek.

Deze recensie verscheen eerder op tessaheitmeijer.com